ضرورت بومي‌سازي الگوي مديريت دانش و استقرار آن در ناجا

دانش به‌عنوان ابزاري مهم براي برقراري مزيت رقابتي سازمان‌ها و بهبود عملكرد آن‌ها شناخته مي‌شود. قرن بيست و يكم‌ عصر‌ اقتصاد‌ دانشي‌ است‌ كه در‌ آن بسياري از سازمان‌ها داراي دانشي هستند كه باعث توانايي‌ آن‌ها در ايجاد بهبود عملكرد مي‌شود. بنابراين چگونگي توسعه قابليت‌هاي سازماني براي ارتقاي عملكرد داخلي و رقابت‌پذيري خارجي در سازمان‌ها از طريق ايجاد مديريت دانش موثر، امري حياتي است. مديريت دانش توجه‌ بسياري از محققان و سازمان‌ها را در سال‌هاي اخير به خود جلب كرده است. از ديدگاه سازماني‌ مديريت دانش به عنوان يك تسهيل‌كننده فرآيندهاي كاري و عملكرد سازمان به شمار مي‌آيد. فرآيند مديريت دانش درجه ايجاد، اشتراك‌گذاري و استفاده از منابع دانش در راستاي فعاليت‌هاي عملكردي است. مديريت دانش از طريق گردآوري، ذخيره‌سازي و معاوضه، دسترسي به دانش را در سازمان افزايش‌ داده و با استفاده از يكپارچه‌سازي جريان‌هاي دانشي مجزا به ارتقاي سطح دانش سازمان كمك مي‌كند. با توجه به اهميت و ضرورت بررسي ساختارهاي دانش در سازمان و هدايت آن در راستاي يك سيستم يكپارچه مديريت دانش، تحقيق حاضر به بررسي ضرورت‌هاي بومي‌سازي الگوي مديريت دانش در ناجا پرداخته است.