سازگاري با مصايب طبيعي به واسطه انعطاف لجستيك

طي ساليان اخير، رويداد بلاياي طبيعي در سطح جهان رشد قابل توجهي داشته و براي امدادرسانان، دولت‌ها و مسيولان مربوط مشكلات عظيمي را به بار آورده است، ولي هنوز بحث لجستيك اضطراري، كه راه حلي قطعي و اساسي در زمينه امدادرساني سريع به حادثه ديدگان است، به طور گسترده بررسي قرار نگرفته است. هدف اين مقاله، ايجاد ديدگاهي منسجم پيرامون بررسي مديريتي لجستيك اضطراري با رجوع به مفهوم انعطاف‌پذيري و تحليل بيشتر اين مفهوم با عنوان انعطاف‌پذيري سخت و انعطاف‌پذيري نرم مي‌باشد. اين مقاله به منظور به دست آوردن بيشترين آمادگي و واكنش سريع در برابر بلاياي طبيعي با بررسي تجربه‌هاي به‌دست آمده از چهار بلاي طبيعي (زلزله ونچوآن، سونامي و زمين لرزه اقيانوس هند، تندباد كاترينا و بلاياي بهمن در جنوب چين)، به برخي از خلاهاي رايج در مديريت لجستيك اضطراري پي برده است. همچنين نشان داده شده است با وجود اين‌كه هر دو نوع انعطاف (سخت و نرم) به يكديگر وابسته و مرتبط هستند، اما دامنه قابل ملاحظه‌اي براي پيشرفت انعطاف نرم، در قبال افزايش انعطاف سخت وجود دارد. در لجستيك اضطراري روش‌هاي بالقوه‌اي با ابعاد گوناگون جهت تكميل كردن انعطاف سخت به‌ وسيله انعطاف نرم وجود دارد كه بهترين روش كار مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. اين مقاله به ‌منظور ايجاد سازوكار انعطاف در لجستيك اضطراري، رويكردها و عوامل تعيين‌كننده‌اي را شناسايي كرده و براي اطمينان يافتن از رويه‌هاي كاري موفق، عنصري ضروري و مهم را نشان مي‌دهد. اين مقاله، دو زمينه از زمينه‌هاي مديريت لجستيك اضطراري و تفكر ارتجاعي را همسان‌سازي نموده و ديدگاه‌هاي جديدي را با هدف آماده‌سازي و واكنش فعالانه و موثر به بلاياي طبيعي، به بهترين روش اعمال مي‌نمايد.