كليدواژه :
كسره اضافه , پي‌بستِ ضميري , وندِ گروهي , واژه‌بستِ جايگاه دوم , پي‌بستِ فعلي
چكيده فارسي :
ماهيت واژه‌بست و جايگاه آن، به استناد منابع موجود، در زبان‌هاي مختلفي مورد بررسي قرار‌گرفته است. در اين مقاله جايگاه اين عنصر در ساخت زبان فارسي مطالعه شده است. با تكيه بر معيارهاي پيشنهادي درمتونِ مورد اشاره، واژه‌بست‌ها به انواع وندِ گروهي و جايگاه دوم تقسيم شده‌اند، و نشان داده شده كه واژه‌بستِ جايگاه دوم، فارغ از مقوله پايه اتصال، مقيد به حضور در اين جايگاه است و وندِ گروهي هميشه در حاشيه گروه قرار مي‌گيرد. توزيعِ متفاوتِ واژه‌بست‌ها به صورت پيوستاري نمايش داده مي‌شود.
چكيده لاتين :
This paper sketches an account of Persian clitics and their distributional idiosyncracies, and also subdivides them into two types. The first type, including genitive (ezafe) marker “=e”, pronominal enclitics (=am, =at, =a?, =em?n, =et?n&=e??n), unspecified indefinite marker “=i”, specified indefinite marker “=i”& definite marker “=e”, is considered to be “second place” or “Wackernagel position” enclitics. The second type, includes conjunction marker “=o”, definite object marker “=o”, additive subjunct “=am”, enclitic forms of verb “to be” (=am,=i, =e, =ast, =st, =as, =s, =im, =id &=and), & emphatic verbal particle “=h?”,) which are treated as phrasal affixes. On my account, the order of Persian clitics is not independent of syntactic structures. The affix-like behavior of some enclitics provides evidence for inception of distributional changes.
