مقايسه مهارتِ تعريفِ واژه بين كودكانِ دوزبانه داراي آسيبِ ويژه زباني و كودكان طبيعي

Word Definition Skills in Persian - Azeri Bilinguals: A Comparison Between Children with Specific Language Impairment and Normal Children

هدف از اين پژوهش بررسي مهارتِ تعريفِ واژه در كودكان دوزبانه داراي آسيب ويژه زباني و مقايسه آن با كودكان دوزبانه طبيعي است. در اين پژوهش 6 كودك 7 تا 8 ساله دوزبانه (آذري – فارسي) با آسيب ويژه زباني و 12كودك همتاي سني و زباني از لحاظ مهارتِ تعريفِ واژه بررسي شدند. داشتن تاخير زباني، نداشتن مشكلات شنوايي، بينايي و هوشي از معيارهاي ورود به پژوهش بودند. براي تشخيص آسيب از آزمون رشد زباني، آزمون آسيب ويژه زباني و نمونه گفتار پيوسته و براي مقايسه مهارتِ تعريفِ واژه، بين گروه‌ها، از آزمون من‌ويتني و ويلكاكسون استفاده شد. كودكان مبتلا در جنبه ساختاري، نسبت به همتايان سني و زباني تاخير معناداري داشتند و در مقايسه بين زبان فارسي و آذري، كودكان مبتلا در جنبه ساختاري و گروه‌هاي شاهد در جنبه محتوايي تفاوت معنادار داشتند.

Harmonic serialism (HS) was first mentioned by Prince and Smolensky (1993), but it was not pursued and was rejected in favor of the standard OT. HS was reopened by McCarthy (2000). In standard OT, GEN can make many changes at once when it produces a candidate. In HS, GEN is limited to making just one change at a time. HS’s candidate sets are less diverse than standard OT’s. In HS the path to optimality is longer and more gradual. The optimal candidate chosen by EVAL is the input to another pass through GEN, which generates a set of candidates that go to EVAL, and so on. By applying HS theory to Azarbayjan Turkish, we can see why making the specified change in each step is better than doing nothing at all and also we can follow steps of derivations from input to optimal output easily.