تعيين و مقايسه اضطراب امتحان و منبع كنترل در دانشجويان دانشگاه پيام نور شهرستان‌هاي داران و چادگان

چكيده مقدمه: اضطراب امتحان عامل ضعف سيستم ايمني بدن، بازدارنده پيشرفت تحصيلي، كاهش كارآمدي تحصيلي و تحميل هزينه‌هاي زياد بر جوامع است. منبع كنترل، چگونگي جست و جو و شيوه پردازش اطلاعات در محيط در رابطه با وقايع و مسايل زندگي است. پژوهش حاضر با هدف تعيين و مقايسه اضطراب امتحان و منبع كنترل دروني و بيروني در دانشجويان دانشگاه پيام نور شهرستان‌هاي داران و چادگان استان اصفهان در سال 1390 صورت پذيرفت. روش‌ها: اين مطالعه توصيفي از نوع مقطعي بود كه تعداد 288 نفر دانشجو به روش تصادفي با انتساب متناسب انتخاب و وارد مطالعه گرديدند. ابزار گردآوري اطلاعات دو پرسشنامه استاندارد اضطراب اشپيلبرگر و منبع كنترل راتر به همراه بخش اطلاعات جمعيت‌شناختي بود كه به صورت خود گزارش‌دهي تكميل گرديدند. داده‌ها توسط نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 18 و به وسيله آمار توصيفي و آزمون‌هاي تحليلي نظير T-test، ANOVA، Mann-Whitney U، Kruskal-Wallis H و Chi-Square در سطح معني‌داري 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: ميانگين سن دانشجويان 06/4±26/22 سال، 1/67% زن، 3/28% متاهل، 2/70% ساكن شهر بودند. 7/21% داراي منبع كنترل دروني، 3/78% بيروني و 4/3% داراي اضطراب خفيف، 6/30% متوسط به پايين، 2/51% متوسط به بالا، 8/12% نسبتا شديد، 2/1% داراي اضطراب شديد بودند. ميان سطح اضطراب دانشجويان و منبع كنترل ارتباط آماري معني‌داري وجود نداشت. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه در بيش از نيمي از دانشجويان اضطراب با سطح متوسط به بالا وجود داشت، با توجه به اثرات منفي اين اضطراب بر عملكرد تحصيلي دانشجويان، اجراي برنامه‌هاي پيشگيري از اضطراب، ارايه خدمات روان‌شناختي و مشاوره و همچنين با توجه به بي‌ارتباط بودن منبع كنترل دانشجويان با سطح اضطراب آنها، شناسايي ديگر علل مرتبط با آن و سپس برنامه‌ريزي جهت مرتفع نمودن آنها، پيشنهاد مي‌شود.