سواد سلامت و رفتارهاي ارتقا دهنده سلامت در سالمندان شهر اصفهان

چكيده مقدمه: سواد سلامت عبارت از ميزان ظرفيت فرد براي كسب، تفسير، درك اطلاعات اوليه و خدمات سلامتي است كه براي تصميم‌گيري متناسب لازم مي‌باشد. سالمندان به عنوان يكي از مهمترين گروه‌هاي در معرض خطر اثرات ناخوشآيند سطح پايين سواد سلامت به شمار مي‌آيند. رفتارهاي ارتقادهنده سلامت در سالمندان، تاثير بالقوه‌اي در پيشبرد سلامتي و كيفيت زندگي آنان داشته و به همان نسبت موجب كاهش هزينه‌هاي مربوط به مراقبت‌هاي بهداشتي خواهد شد. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط سواد سلامت و رفتارهاي ارتقادهنده سلامتي در سالمندان شهر اصفهان به عنوان يك گروه آسيب پذير انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه توصيفي- تحليلي و به شيوه مقطعي بر روي 354 نفر سالمند كه با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي متناسب با حجم انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه سواد سلامت عملكردي بزرگسالان (TOFHLA) و چك‌ليست مربوط به رفتارهاي ارتقادهنده سلامت بود. اطلاعات به روش مصاحبه و به صورت پرسشگري درب منازل جمع آوري شدند. براي تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS ويرايش 18، آمارتوصيفي و آزمون‌هاي آناليز واريانس يك طرفه و كاي اسكوير استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين سني سالمندان 97/6±67 بود. در اين مطالعه بين سطح سواد سلامت و انجام فعاليت فيزيكي و مصرف ميوه و سبزي ارتباط آماري معناداري مشاهده شد (001/0 P < ). به طوري كه در سالمندان با سواد سلامت بالاتر ميزان فعاليت فيزيكي و مصرف روزانه ميوه و سبزي بيشتر بود. بين سطح سواد سلامت و وضعيت سيگار كشيدن ارتباط آماري معناداري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش برنامه‌ريزي در جهت آموزش و توسعه رفتارهاي ارتقا دهنده سلامت در سالمندان و لزوم توجه بيشتر به امر سواد سلامت در برنامه‌هاي ارتقا سلامت توصيه مي‌گردد.