بررسي تاثير طول عمر بر پس انداز در ايران

Investigating the Effect of Longevity on Saving in Iran

در حالي كه مطالعات تجربي پيشين، اثر منفي نرخ‌هاي وابستگي افراد را بر پس‌انداز بدون توجه به متغير طول عمر مورد بررسي قرار داده‌اند، در اين پژوهش با در نظر گرفتن جايگاه و اهميت پديده سالخوردگي جمعيت و افزايش طول عمر طي دهه‌هاي اخير، برآورد تابع پس‌انداز ايران را در دوره 1347-1389مورد بررسي قرار داده‌ايم. پس از طراحي تابع پس‌انداز براي ايران، از تكنيك همجمعي ARDL براي بررسي وجود رابطه بلندمدت بين متغيرها استفاده كرده و ضرايب مربوط به مدل‌هاي بلندمدت و تصحيح خطا را برآورد كرده‌ايم. آزمون‌هاي CUSUM و CUSUMSQ پايداري تابع پس‌انداز در ايران را نشان مي‌دهد. نرخ وابستگي افراد مسن، نرخ پس‌انداز را چه در كوتاه مدت و چه در بلندمدت كاهش مي‌دهد؛ در حالي كه طول عمر در كوتاه‌مدت و بلندمدت، اثر مثبت و معناداري بر نرخ پس‌انداز دارد و البته اين اثر در بلندمدت بيش از كوتاه‌مدت است. هم در كوتاه‌مدت و هم در بلندمدت مقدار مطلق اثر نرخ وابستگي افراد مسن بيشتر از اثر طول عمر است. نتايج بررسي طول عمر، پاسخ مثبت افراد به افزايش اميد به زندگي را نشان مي‌دهد. در واقع، اميد به زندگي بالاتر گوياي بهبود وضعيت سلامت افراد سالخورده و مسن است كه سبب مي‌شود بر نحوه رفتار پس‌انداز آنها تاثير گذاشته و آنها با يك دورانديشي نسبت به اين وضعيت، بر ميزان پس‌انداز خود بيفزايند.

Earlier empirical studies found that age dependency rates have a negative effect on saving, but they have not considered longevity as a factor. The rising longevity and aging of the population in recent decades is an important factor that this research takes into account and estimates Iranʹs saving function in the period of 1968-2010. In this study a saving function is designed for Iran and CUSUM and CUSUMSQ tests show the stability of the saving function. Then the ARDL approach to Cointegration is applied to analyze the long-run relationships among variables and coefficients for the long-run and the error correction models have been estimated. We found that old-age dependency rate reduces the saving rate in the short-run and the long-run while longevity has a significantly positive effect on the saving rate in the short-run and the long-run, However, this effect is greater in long-run rather than short-run. The absolute value of the old-age dependency rate effect is greater than the longevity effect both in the long-run and the short-run. The result of this study shows the individualʹs positive response to rising life expectancy. Indeed, higher life expectancy indicates the promotion of elderly health status. It affects their saving behavior, makes them more provident and save more.