ارتباط شدت آمبولي ريه در سي تي آنژيوگرافي با يافته‌هاي ECG در بيماران مبتلا به آمبولي حاد ريه

THE CORRELATION OF SEVERITY OF PULMONARY EMBOLISM IN CT ANGIOGRAPHY WITH ECG FINDINGS IN PATIENTS WITH ACUTE PULMONARY EMBOLISM

پيش‌زمينه و هدف: شايع‌ترين موداليته تشخيصي آمبولي ريه، CT آنژيوگرافي (CTA) هست. به علت ارزان بودن و در دسترس بودن، ارزيابي الكتروكارديوگرام (ECG) اولين اقدام در بيماران مشكوك به آمبولي ريه هست. بااين‌حال، ECG هيچ معيار يا تظاهرات حساس يا اختصاصي را براي شناسايي آمبولي ريه ارايه نمي‌دهد. لذا بر آن شديم تا ارتباط شدت آمبولي ريه در CTA را با تغييرات ECG ارزيابي نماييم. روش كار: در اين مطالعه، تعداد 102 بيمار كه در مطالعات CTA براي آن‌ها تشخيص آمبولي Massive يا Submassive بر اساس Qanadli index داده‌شده بود، ارزيابي شدند. از تمامي بيماران ECG به عمل آمد. 35 يافته پاتولوژيك در ECG قبلاً گزارش شده‌اند كه همگي در اين بيماران ارزيابي شدند. ارتباط بين يافته‌هاي ECG و شدت آمبولي در CTA ارزيابي شد. نتايج: آمبولي massive در 9/56 درصد و آمبولي submassive در 1/43 درصد موارد وجود داشت. در 5/76 درصد تغييرات ECG به نفع آمبولي وجود داشت. در موارد امبولي Massive نسبت به آمبولي submassive به‌طور بارزي تغييرات ECG بيشتر (2/86 درصد در برابر 6/63 درصد) و ميانگين تعداد يافته‌هاي ECG بيشتري وجود داشت (95/2±82/5 در برابر 84/2±25/4). فراواني S1Q3T3 pattern، S1&SaVL > 1.5 mm، ST depression in V1-V3، ST elevation in V1-V3، Negative T wave in V1-V3، Right axis deviation، RVH criteria، P-pulmonale، QR pattern in V1 به‌طور بارزي در گروه Massive آمبولي بيشتر بود. نتيجه‌گيري: وجود تغييرات ECG و نيز تعداد تغييرات ECG در گروه آمبولي Massive بالاتر مي‌باشند. عمده تغييرات معني‌دار در مورد ST depression يا elevation و Negative T در ليدهاي V1-V3 و يافته‌هاي مرتبط با درگيري سمت راست قلب بودند و مي‌توانند براي پيش‌بيني شدت آمبولي ريه استفاده شوند.

Background & Aims: The most common diagnostic modality for pulmonary emboli is CT angiography (CTA). Because of the availability and inexpensiveness, taking an electrocardiogram (ECG) is the first step in patients suspicious to pulmonary emboli. However, ECG does not provide any sensitive or specific manifestations for diagnosis of pulmonary emboli. We aim to evaluate the correlation between severity of pulmonary emboli in CTA and ECG changes. Materials & Methods: In this study, 102 patients diagnosed with massive or submassive pulmonary emboli due to Qanadli index in CTA studies were evaluated. ECG was taking in all patients. There are 35 previously reported pathologic changes in ECG which were all evaluated in these patients. The correlation between ECG findings and pulmonary emboli severity in CTA was evaluated. Results: Massive emboli were present in 56.9% and submassive emboli in 43.1% of cases. In 76.5% of cases, pathologic changes in ECG considering emboli were present. In cases with massive emboli compared to submassive emboli, ECG changes (86.2% vs. 63.6%) and mean pathologic findings in ECG (5.82±2.95 vs. 4.25±2.84) were significantly higher. Prevalence of S1O3T3, S1&SaVL > 1.5 mm, ST depression in V1-V3, ST elevation in V1-V3, Negative T wave in V1-V3, Right axis deviation, RVH criteria, P-pulmonale, QR pattern in V1 were significantly higher in massive emboli group. Conclusion: ECG changes and number of pathologic findings were higher in massive emboli group. Most significant changes were negative T and ST depression or elevation in V1-V3 and right heart involvement findings and could predict severity of pulmonary emboli.