تغيير در سرعت تصويرسازي يك توالي حركتي خودكار شده و تاثير آن بر عملكرد ورزشي

A Change in Imagery Speed of an Automated Motor Sequence and Its Effect on Sport Performance

اجراي يك تكليف حركتي و تصويرسازي آن خصيصه هاي موازي متعددي را نشان مي دهند. در اين تحقيق، تاثير تغيير ارادي سرعت تصاوير ذهني يك توالي دشوار و پيچيده از تكنيك هاي كاراته بر عملكرد حركتي متعاقب ارزيابي شد. 24 داوطلب مرد (ميانگين سني: 27/5±58/24 سال) از كاراته كاهايي كه در انجام حركات توالي خبره بودند، در پيش آزمون شركت كرده و سپس طي دوره تمريني تكليف حركتي را در سه گروه زمان حقيقي، سريع و آهسته به‌ترتيب با سرعت طبيعي، سريع تر و آهسته تر تصويرسازي كردند. پس آزمون نيز همانند پيش آزمون انجام گرفت. به منظور تجزيه‌وتحليل داده ها، از تحليل واريانس يكطرفه و آزمون هايt استفاده شد. نتايج مشخص كرد، تفاوت زماني بين مدت تصويرسازي حركتي و اجراي جسمانيِ گروه زمان حقيقي وجود نداشته (05/0P > ) و درحالي‌كه كاهش سرعت تصويرسازي گروه آهسته نسبت به اجراي عملي پيش آزمون خودشان معنا دار نبوده (05/0P > )، گروه سريع به تصاوير ذهني خود در دوره تمريني شتاب داده است (05/0P < ). مقايسه پيش آزمون و پس آزمون توسط آزمون t همبسته نشان داد، كاراته كاها پس از تصويرسازي زمان حقيقي و سريع، زمان عملكرد خود را بهبود داده (05/0P < ) و تصويرسازي آهسته تاثيري بر اجراي پس آزمون نداشته است (05/0P > ). همچنين نتايج آزمون t مستقل نشان داد، اختلاف معناداري بين اثر تصويرسازي زمان حقيقي و سريع وجود نداشت (05/0P > ). به‌نظر مي رسد، تصويرسازي با سرعت اعمال حقيقي و تصويرسازي سريع نسبت به تصويرسازي آهسته داراي مزيت در بهبود مدت زمان عملكرد هستند. مي توان نتيجه گرفت، سرعت تصاوير ذهني در تصويرسازي حركتي عامل مهمي است و پيشنهاد مي شود توسط ورزشكاران كنترل شود.

A motor task performance and imagery show several parallel characteristics. In this study, the effect of a voluntary speed change in mental images of a complex difficult sequence of karate techniques on subsequent motor performance was assessed. 24 male karate volunteers (mean age: 24.58±5.27 years) who were well skilled at performing the sequence movements participated in the pretest. During the training period, they imagined the motor task with normal, faster, or slower speeds in the real time, fast and slow groups respectively. The post-test was identical to the pretest. The data were analyzed by one-way variance analysis and t tests. The results showed no time difference between motor imagery duration and physical performance in real time group (P > 0.05) while imagery speed decrease in slow group was not significant when compared with their own physical performance in the pretest (P > 0.05). Fast group accelerated their mental imagery in the training period (P < 0.05). The comparison between pretest and post-test by paired t test revealed that karate athletes improved the time of their performance after the real time and fast imagery (P < 0.05). However, slow imagery had no effect on post-test performance (P > 0.05). Also, independent t test results showed no significant difference between the effect of real time and the fast imagery (P > 0.05). It seems that mental imagery in real speed of action and fast imagery had the advantage to improve the performance duration compared with the slower imagery. In conclusion, mental image speed is an important factor in motor imagery and it is suggested that it should be controlled by the athletes.