نقد و بازنگري نظريه اكيومناپليس با تاكيد بر مفهوم جهاني‌شدن شهرها

Evaluation of Akiominneapolis Theory, With Emphasisi on Globalizaton

يكي از معروف‌ترين نظريات در زمينه آينده شهر و شهرنشيني، نظريه «اكيومناپليس» است كه در سال 1967 توسط «داكسياديس» ارايه شد كه مشروح آن در كتاب «عقاب دوسر؛ از گذشته تا آينده اسكان بشر» انتشار يافته است. داكسياديس به كمك محاسبات جمعيتي اثبات مي‌كند كه در قرن 21، الگوهاي مختلف سكونتگاهي از روستاها گرفته تا مادرشهرها و مگالاپليس‌ها، يك سيستم جهانشهري تشكيل مي‌دهند كه در آن منظومه، رشد شهرها به «پيوستگي فيزيكي» آنها تا مرحله ايجاد مگالاپليس‌ها منجر خواهند شد و سرانجام از پيوستن اين مگالاپليس‌ها به يكديگر، يك شبكه شهري جهاني يكپارچه با نام اكيومناپليس تشكيل مي‌شود. اكيومناپليس نظريه‌اي نيست كه يك بار طرح و رها شده باشد، بلكه طي چند دهه گذشته موسسه‌اي با نام داكسياديس مرتبا اين نظريه را به روز مي‌كند.در اين مسير مقاله حاضر نيز قصد دارد تا با توجه به مفهوم جهاني‌شدن شهرها، به بازنگري نظريه فوق بپردازد. بر اين اساس با تجديد نظر در مباني نظري اكيومناپليس مانند جمعيت آينده شهرنشين و همچنين انطباق آن با مفهوم جهاني‌شدن شهرها، اين نتيجه حاصل مي‌شود كه در پيوستگي مگالاپليس‌ها در آينده، بيش از آنكه پيوند فضايي از طريق پيوستگي فيزيكي صورت پذيرد، پيوستگي از طريق پيوند مجازي شامل «ارتباطات از راه دور» و «ارتباطات از طريق خطوط هوايي» مطرح خواهد بود.