بررسي تاثير فرهنگ توسعه بر مشاركت اجتماعي شهروندان(مورد مطالعه: شهروندان مناطق يك، ده و بيست شهر تهران)

The Effects of Development Culture on Residentsʹʹ Social Participation (case of study: Districts 1, 10, and 20 on the city of Tehran)

مشاركت و روش عضويت و همكاري اعضاي جامعه در فعاليت هاي دسته جمعي و گروهي سازمان يافته براي رسيدن به اهداف بلند توسعه ي درونزا، امري است حياتي و بسيار مهم، بنابراين دستيابي به اين مهم تحت تاثير عوامل متعددي مي-باشد. فرهنگ به عنوان بن مايه ي اصلي حوزه هاي مختلف جامعه، همواره در روند رشد و تكامل برنامه ها (بويژه در حوزه ي توسعه) در ابعاد گوناگون تاثيرگذار بوده است. تحقيق حاضر در پي بررسي تاثير فرهنگ توسعه بر مشاركت اجتماعي است. فرضيه هاي تحقيق با توجه به رويكرد غالب كاركردي ساختي كه ارتباط نزديكي با مشاركت اجتماعي داشته اند، استخراج شده و با داده هايي كه از روش پيمايشي به دست آمده اند، مورد آزمون قرار گرفته اند. جامعه ي آماري تحقيق، ساكنان سه منطقه ي يك(مرفه نشين)، ده(متوسط نشين) و بيست (پايين نشين) تهران در نظر گرفته شده است. حجم نمونه با توجه به فرمول كوكران براي هر منطقه 100 نفر(جمعا 300 نفر) در نظر گرفته شده كه به شيوه ي نمونه گيري خوشه اي و در درون آن به صورت نمونه گيري سهميه اي، انتخاب شدند. يافته هاي تحقيق وجود رابطه ي معنادار بين فرهنگ توسعه و مولفه هاي آن با مشاركت اجتماعي شهروندان را تاييد مي كند(397/0= r). نتايج تحقيق نشان داد برخورداري از فرهنگ متعالي بهترين پيش بيني كننده براي مشاركت اجتماعي است و در نهايت با ميزان همبستگي بالايي كه بين متغيرها وجود داشته، مشخص شد كه با افزايش متغير فرهنگ توسعه، مشاركت اجتماعي افزايش مي يابد؛ بنابراين طبق داده هاي به دست آمده، افرادي كه داراي ابعاد مختلف اعتماد، اعتقاد به توسعـه و برخوردار از فرهنگ متعالي هستند، معمولاً در مشاركت هاي اجتماعي جامعه پذيرتر و مشتاق تر از ديگران هستند.

The participation, membership, and cooperation of the members of a society in organized collective and group activities is essential for the attainment of long-term indigenous development, which has numerous prerequisites. Culture, as the essence of societyʹs different domains, has always been influential the development of soeiteis. This article aims to study the relationship between development culture on social participation. The theoretical framework of the study was provided by structural-functionalism which has close affinity with social participation. The research method was survey and the research population consisted of all the residents of districts 1, 10, and 20 of the city of Tehran of which, using Cochranʹs formula, 300 (100 of each district) individuals were selected as the sample through cluster sampling. The results showed that the components of development culture (belief in development, high culture) was signigicantly (r=0/397) related to social participation.