اثر تركيبي تابش ليزر و تجويز خوراكي عصاره ايراني پروپوليس بر ترميم زخم پوستي موش صحرايي نر

The combined effect of laser and oral administration of Iranian propolis extract on skin wound healing in male rats

زمينه: تاكنون تحقيقات زيادي در زمينه تاثير داروها و روش‌هاي جراحي در درمان زخم‌ها صورت گرفته اما هنوز دستاورد ايده‌الي به‌همراه نداشته است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر ليزر و پروپوليس منفرد يا توامان بر بهبودي زخم پوستي در موش صحرايي نر بود. روش ها: در اين مطالعه تجربي40 سر موش صحرايي نر (250-200 گرم) به 4 گروه 10 تايي تقسيم و زخم پوستي استريل در همه حيوانات پس از بيهوشي با قيچي جراحي ايجاد شد. گروه كنترل بدون تيمار بود، اما گروه دوم تحت تيمار با ليزر با توان 10 ميلي‌وات، گروه سوم تحت تيمار با پروپوليس خوراكي 100 ميلي‌گرم/كيلو روزي سه بار و گروه چهارم تحت تيمار توام ليزر و پروپوليس قرار گرفتند. سپس ميزان بهبودي زخم بر اساس سنجش سطح زخم و ميزان هيدروكسي پرولين ادرار اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: ميزان هيدروكسي پرولين ادرار در گروه‌هاي تحت تيمار با ليزر، پروپوليس و گروه تركيبي اين دو از گروه كنترل بيشتر بود (به ترتيب 01/0P < ، 05/0P < و 01/0P < ). همچنين ميزان سطح زخم نيز در پايان دوره درمان در گروه ليزر، پروپوليس و گروه تركيبي از گروه كنترل به‌طور معناداري كم‌تر بود (به‌ترتيب 05/0P < ، 05/0P < و 01/0P < ). تفاوت معناداري بين گروه‌هاي تيمار مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه مصرف خوراكي پروپوليس و يا تابش ليزر كم‌توان مي‌تواند سرعت بهبودي زخم را افزايش دهد.

Background: To date, a lot of research has been carried out on the effect of medications and surgical methods on the treatment of wounds, but no ideal achievement has been obtained yet. This study was conducted to investigate the single and combined effect of laser and propolis on skin wound healing in male rats. Methods: 40 Wistar male rats (200-250 g) were divided into 4 groups (n= 10). All animals were anesthetized and sterile skin wound was created by surgical scissors. Control group had no treatment, the second group was treated with laser (10 mW), the third group was treated with oral propolis (100 mg /kg; 3 times /day) and the forth group was treated with both laser and propolis. The wound healing level was measured based on the wound area and urinary hydroxyproline content. Results: Urinary hydroxyproline content was increased in groups treated with laser, propolis and combined laser and propolis compared to the control group (P < 0.01, 0.05 and 0.01, respectively). Also at the end of the treatment period, the wound extent was significantly lower in the laser, propolis, and combined laser and propolis groups than the control (P < 0.05, 0.05 and 0.01, respectively). There was no significant difference between treatment groups. Conclusion: Our results showed that oral administration of propolis or low power laser radiation can increase the wound healing rate.