روش برخورد امامان معصوم: با مدعيان دروغين در جامعه شيعه

Interactions of the Imams with False Claimants to Islamic Leadership

يكي از دشواري‌هاي جوامع ديني، ظهور مدعيان دروغيني است كه با سو استفاده از احساسات پاك حق‌جويان در پي ايجاد موقعيتي براي خود هستند. شيعيان در عصر حضور با اين پديده روبه‌رو بودند و امامان معصوم: با روش‌هاي مختلفي با آن برخورد مي‌كردند. برخي از مدعيان دروغين عصر حضور، ادعاي بابيت، امامت، نبوت، مكالمه با خداوند و الوهيت مي‌كردند. غلو، اعتقاد به حلول و تناسخ به عنوان اصلي ترين انحرافات اعتقادي مدعيان دروغين شناخته مي‌شود. مهم‌ترين مصاديق انحرافات عملي مدعيان دروغين عبارت بودند از: اباحي‌گري، تحريف و جعل روايت، تاويل نادرست روايت، اهانت به معصومان: و اصحاب ايشان. اين مقاله پس از بررسي فشرده اين انحرافات، شيوه‌هاي برخورد ايمه: با آنها را در دو گروه اقدامات سلبي و اقدامات ايجابي بررسي مي‌كند. اقدامات سلبي ايمه: شامل پنج محور اصلي دعوت به بازگشت به مسير حق، اعلام برايت و لعن، توجه دادن به ريشه‌هاي شيطاني انحراف، منزوي ساختن، مرتد معرفي كردن مدعيان بوده است. هم‌چنين، اقدامات ايجابي ايشان در محورهاي ارايه معنويت اصيل، تبيين جايگاه امام و امامت، توصيه به تزكيه نفس و معرفي الگوهاي رفتاري مثبت ديده مي‌شود. اين مقاله با چند پيشنهاد براي كاربردي ساختن يافته‌هاي خود در مسير تحقق سبك زندگي اسلامي به پايان مي‌رسد.

One of the biggest challenges that the Imams faced was the rise of false claimants to the Islamic leadership, who took advantage of the emotions of the people and the right political circumstances in order to pursue their own selfish goals. The Imams had certain ways to deal with these individuals who sometimes claimed to be Imams, or Prophets, or a direct connection with God and revelation. We can state some of the most popular of these claimants, and the methods that they used. They used to lie about things that the Prophets and Imams before them stated, by altering traditions and other times coming up with traditions that never existed before. They used to betray the trust that the infallibles placed in them. This article analyzes the methods with which the Imams dealt with these people. The Imams used two distinct methods: corrective and punitive. The punitive measures included inviting them to come back to the right path, public announcement of the lie, informing the people about the ill character of the claimant, and announcing the claimant to be disbeliever. The corrective measures included teaching them the fundamentals of Islam, as well as the importance of the Prophet and the Imams. They also advised the individual to work on his spirituality, and providing examples to do so. The article ends with certain suggestions on how to make these lessons applicable on our own lives.