تحليل گفتماني جهاني شدن

A discourse analysis of globalization

جهاني شدن از مفاهيم و نشانه‌هاي جديد و تاثير گذار در زندگي سياسي است. در مورد ماهيت اين مساله مناظرات گسترده و جدي وجود دارد؛ برخي آن را پروسه طبيعي و عده‌اي پروژه و طرحواره‌اي غربي مي‌دانند. در اين مقاله، جهاني شدن نه يك وضعيت جديد كه گفتماني جديد تلقي مي‌شود؛ تحليل گفتماني جهاني شدن آن را به عنوان گفتمان مسلط، هرچند اجتناب‌پذير و غير دايمي، تلقي مي‌كند. جهاني شدن به عنوان گفتمان به صورتبندي جديدي از سياست هويت و سياست زندگي مي‌انجامد. اين صورتبندي با ارجاع به نشانه مركزي نيوليبراليسم، دال‌هاي سياسي را معنا مي‌بخشد. در تحليل گفتماني، جهاني شدن با دال مركزي نيوليبراليسم گفتمان مسلط جهاني است كه موقتآ دال‌هاي سياسي را در معناي ليبراليستي به تثبيت رسانده است. هرچند همواره در معرض بي‌قراري و تزلزل قرار دارد.

Globalization is a modern influential concept in the political life and there are serious controversies regarding the nature of the issue. Some consider it as a natural process while others consider it as a Western project. This paper considers globalization not as new situation but as a new discourse.The discourse analysis of globalization considers it as an inevitable dominant discourse which may not be permanent. Globalization as a discourse leads to a new formation of identity politics and political life. This new discursive formation whose nodal point is neo-liberalism gives meaning to other political signifiers In discourse analysis, globalization, with neo-liberalism as its nodal point, is dominant global discourse which fixed the meaning of signifiers based on a neo-liberal conception, thought it is always vulnerable and exposed to dislocation.