بررسي اثر پنتوكسي‌فيلين بر ميزان قند خون، سايتوكاين‌هاي التهابي و بيان ژن PPARγ در موش‌هاي ديابتي نوع 1

THE EFFECTS OF PENTOXIFYLLINE ON GLUCOSE CONCENTRATION, PROINFLAMMATORY CYTOKINES AND EXPRESSIONS OF PEROXISOME PROLIFERATOR-ACTIVATED RECEPTOR GAMMA GENE IN TYPE 1 DIABETIC MICE

پيش‌زمينه و هدف: نشان داده شده كه برخي از داروها ازجمله پنتوكسي‌فيلين داراي خواص تنيم كننده ايمني و ضدالتهابي مي‌باشد كه نشان مي‌دهد در درمان بيماري‌هاي خود ايمن ممكن است مفيد باشد. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات پنتوكسي‌فيلين در درمان ديابت خودايمن در موش و تاثير آن در بيان ژن (PPAR?) بود. مواد و روش‌ها: ديابت به‌وسيله چندين دوز متوالي و كم استرپتوزوتوسين (STZ) در موش‌هاي نر C57BL/6 القا شد (روزانه 40 ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن براي 5 روز متوالي). بعد از القاي ديابت، موش‌ها تحت درمان با پنتوكسي‌فيلين به مدت 21 روز (روزانه 100 ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن و به‌صورت داخل پريتوين) قرار گرفتند. سطح قند خون در روزهاي 0، 7، 14 و 21 پس از ابتلا به ديابت حاصل از القاي STZ اندازه‌گيري شد. سلول‌هاي طحالي ازنظر ميزان توليد سايتو كاين‌ها به‌وسيله آزمون الايزا مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس بيان ژن ((PPAR? در طحال توسط semi-quantitative RT-PCR مورد آزمايش قرار گرفت. يافته‌ها: درمان توسط پنتوكسي‌فيلين مانع از افزايش قند خون در موش‌هاي ديابتي شد. درمان با پنتوكسي‌فيلين به‌طور قابل‌توجهي باعث مهار توليد سايتوكاين‌هاي پيش التهابي IL-17 و IFN-?گرديد درحالي‌كه باعث افزايش سطح سايتوكاين ضدالتهابي IL- 10 و افزايش بيان ژن (PPAR?) در طحال در مقايسه با گروه كنترل ديابتي شد (p < 0.05). نتيجه‌گيري: اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه پنتوكسي‌فيلين ممكن است اثر درماني در برابر تخريب خودايمن سلول‌هاي بتا پانكراس در طي ديابت نوع 1 ناشي از القاي توسط STZ در موش داشته باشد.

Background & Aims: It has been shown that some drugs such as Pentoxifylline (PTX) have immunomodulatory and anti-inflammatory activity that might represent a potential preventive therapy for autoimmune diseases. The purpose of this study was to investigate the therapeutic effects of pentoxifylline on the treatment of autoimmune diabetes in mice and its effects on expressions of peroxisome proliferator-activated receptor gamma (PPAR?) gene. Materials & Methods: Diabetes was induced by multiple low-dose of streptozotocin (MLDS) injection (40 mg/kg/day for 5 consecutive days) in male C57BL/6 mice. After induction of diabetes, mice were treated with Pentoxifylline (100 mg/kg/day i.p.) for 21 days. Blood glucose levels was measured in 0, 7, 14 and 21 days after Streptozotocin induction induced diabetes. Splenocytes were tested for cytokines production by ELISA. Subsequently expressions of peroxisome proliferator-activated receptor gamma (PPAR?) gene in spleens were tested by semi-quantitative RT-PC. Results: Pentoxifylline treatment prevented hyperglycemia in the diabetic mice. Pentoxifylline treatment also significantly inhibited the production of proinflammatory cytokines interleukin 17 (IL-17) as well as interferon gamma (IFN-?) while increased the level of anti-inflammatory cytokine IL-10 and upregulation of peroxisome proliferator-activated receptor gamma (PPAR?) gene expression in spleens as compared with those in diabetic control group (p < 0.05). Conclusion: Finally, these findings indicate that Pentoxifylline may have a therapeutic effect against the autoimmune destruction of the pancreatic beta-cells during the development of MLDS-induced type 1 diabetes in mice.