بررسي رابطه تقيد به نماز و سلامت روان در دانشجويان دانشگاه پيام نور خرم آباد

The relationship between adherence to prayers and mental health of students in Khoramabad Payame Noor university

مقدمه: هدف اصلي اين تحقيق بررسي رابطه تقيد به نماز و سلامت روان در بين دانشجويان دانشگاه پيام نور خرم آباد مي باشد مواد و روش ها: روش تحقيق تحليلي از نوع همبستگي است. جامعه تحقيق حاضر شامل كليه دانشجويان دانشگاه پيام نور خرم آباد و نمونه اي به حجم 400 نفر براساس جدول مورگان با روش نمونه گيري طبقه اي متناسب از جامعه فوق انتخاب شد. براي گردآوري داده ها درباره تقيد به نماز از پرسشنامه تقيد به نماز پناهي (1382) و براي سنجش سلامت روان از فرم 28 سوالي پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ و هيلير (1979) استفاده شد. در مطالعه مقدماتي ضريب پايايي براي پرسشنامه تقيد به نماز 906/0 و براي پرسشنامه سلامت عمومي ضريب پايايي 95/0 بدست آمد. در اين تحقيق از نشانگرهاي توصيفي (فراواني، درصد و درصد تراكمي) و از آزمون استنباطي همبستگي گشتاوري پيرسون استفاده شد. بحث و نتيجه گيري: بنابراين با توجه به نتايج اين پژوهش با اتخاذ روش هاي مناسب مي توان به بالا بردن سطح سلامت رواني دانشجويان كمك نمود. اتخاذ برنامه هاي فرهنگي جهت تقويت تقيدي به نماز از پايه ابتدايي امكان بالا بردن سلامت رواني دانش آموزان را در سالهاي بعد افزايش خواهد داد. يافته ها: نتايج تحقيق نشان دادند كه 7/68 درصد از دانشجويان مورد مطالعه به طور خيلي زياد، 5/26 درصد به طور زياد، 8/3 درصد به طور متوسط، و فقط 1 درصد به طور كم و بسياركم داراي تقيد به نماز هستند. براساس يافته ها 5/47 درصد از نمونه مورد بررسي داراي هيچ يا كمترين حد اختلال در سلامت روان، 3/33 درصد از نمونه داراي اختلال در سلامت روان به طور خفيف، 5/14 درصد از نمونه داراي اختلال در سلامت روان به طور متوسط، 7/4 درصد از نمونه داراي اختلال در سلامت روان به طور شديد بوده اند. نتايج همچنين نشان دادند كه همبستگي معني داري بين تقيد به نماز و سلامت روان هم در مقياس كلي سلامت روان و هم در هر كدام از خرده مقياسهاي سلامت روان وجود دارد.

Background: The main purpose of this study was to investigate the relationship between adherence to prayers and mental health among the students of Khorramabad Payame Noor University in Khoramabad. Materials and Methods: The method of the study was correlation analysis. The population of the study was all the students of Khorramabad Payame Noor university. The sample size comprised of 400 students, based on Morgantable, were selected using proportional stratification sampling method. Data gathering instruments were Panahi’s (2003) adherence to prayers questionnaire and Geldberg and Healer’s (1979) general health questionnaire (GHQ). The reliability of the questionnaire of adnerence to prayers was found to be 0.906 and for the general health questionnaire was 0.95. The descriptive statistics of frequency, percentage, percentile and Pearson’s correlation coefficient were used in this study. Results: The results showed that 68.7% had a very high, 26.5% had a high, 3.8% had a Mediocre, and only 1% had a low or very low adherence to prayers. Based on the study results, 47.5% of the samples had no or little disorder in their mental health. 33.3% showed middle mental health disorder, 14.5% had a mediocre disorder in mental health, 4.7% showed severe mental health disorder. The results showed that there is a significant relationship between adherence to prayers and mental health in terms of general mental health as well as any other micro measures of mental health. Conclusion: Thus, according to this study by adopting suitable methods the mental health rate of students can be promoted. Adopting cultural programs to boost adherence to prayers in elementary school students can increase mental health in later years.