نقش زبانشناسي جناي در بازجويي (بر مبناي اصول همكاري گرايس)

بررسي علمي زبان را زبان شناسي مي گويند كه اين بررسي علمي در سه سطح كفايت مشاهده اي، توصيفي و توضيحي صورت مي گيرد. زبان شناسي توانسته است با ساير علوم از جمله حقوق پيوند بخورد و از اين پيوند ساير حوزه هاي ميان رشته اي شكل گرفته است. يكي از اين حوزه هاي ميان رشته اي زبان شناسي حقوقي است. پس از شكل گيري اين حوزه، زبان شناسان با كمك ابزارها و اصول زبان شناسي وارد فعاليت هاي پليسي از جمله بازجويي شدند و به تحليل كلام پرداختند. تحليل كلام با كمك ابزارها و اصول مختلف از جمله "اصل همكاري گرايس" ميسر مي شود. اصل همكاري گرايس داراي چهار راهبرد است كه عبارتند از: كميت (به مقدار كافي اطلاعات دادن)، كيفيت (حقيقت گويي)، شيوه شفاف سخن گفتن) و ربط (مرتبط با موضوع سخن گفتن). از آنجا كه متهم در بازجويي به دنبال آن است كه زمان بازجويي را طولاني كند يا اطلاعات ناقص به افسر بازجو بدهد، پيوسته اين راهبردها را نقض مي كند. اين تحقيق به صورت ميداني صورت گرفته است. نگارندگان پس از مشاهده ده ها بازجويي و انتخاب نمونه اي واقعي، درصددند با معرفي اين اصل كاربرد آن را در بازجويي نشان دهند.