چرخش گفتمان تبيين جرم؛ از دوره كلاسيك تا پست مدرنيسم

مقاله حاضر تلاش دارد با بررسي رويكردهاي نظري گوناگوني كه به تبيين جرم پرداخته اند نشان دهد از دوره كلاسيك تا نظريه هاي پست مدرن اخير، چرخش گفتمان آهسته اما پايداري پيرامون تلقي از جرم و تبيين آن رخ داده است. در دوره كلاسيك مجرم فردي عاقل و داراي اراده سالم فرض مي شد كه با گزينش فردي و به علت تصميمات نادرست دست به ارتكاب جرم مي زد؛ در رويكرد اثباتي نگراني نظريه پردازان به شناخت افراد مجرم و روشن ساختن ابعاد و ويژگي هاي اساسي تر بيولوژيك، عملكرد روانشناختي معطوف مي شود و آنان سعي مي كنند با تقسيم بندي افراد جامعه به متعادل و غير متعادل، پديده جرم را تبيين نمايند؛ در نظريات مدرن، عوامل اجتماعي پيدايش جرم مورد توجه بيشتري قرار مي گيرند، اما نظريات انتقادي به صورت ريشه دارتري بر نقش جامعه در پديده مجرمانه و تعريف آن تاكيد مي ورزند و در نهايت نظريات پست مدرن به صورت كلي جرم را برساخته ذهنيت، زبان و قدرت دانسته و حقيقت وجودي آن را زير سوال ميبرند