بررسي ديناميكي و ترموديناميكي ساختار پُرفشار سيبري و عوامل موثر در تقويت آن در دوره 1948 تا 2008

Examinination of dynamical and thermodynamical structures of the Siberian high pressure and its amplification during the period of 1948-2008

در اين تحقيق با شناسايي 25 مورد از قوي‌ترين رويدادهاي پُرفشار سيبري در يك دوره 60 ساله (1948 تا 2008)، ساختار اين سامانه جوّي و برخي از عوامل موثر در تقويت آن از ديدگاه ديناميكي و ترموديناميكي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. اين كار با استفاده از داده‌هاي NCEP/NCAR در دوره مورد تحقيق صورت مي‌گيرد. نتايج نشان مي‌دهد كه بخش جريان‌سوي پُرفشار سيبري داراي ساختار گرمايي و بخش پادجريان‌سوي آن داراي ساختار ديناميكي است. همچنين مشاهده مي‌شود كه پُرفشار سيبري فقط يك سامانه محدود به سطح زمين نيست و مي‌تواند با ميدان‌هاي هواشناختي در بالاي جوّ نيز در ارتباط باشد كه نوسان وردايست در هنگام تقويت پُرفشار سيبري از آن جمله است. به‌‌علاوه، ساختار گردش ميدان باد به گونه‌اي است كه با اينكه عموماً پُرفشار سيبري به‌منزله يك واچرخند سطح زمين شناخته شده است، اما در سطوح فوقاني، يك چرخند در بخش جريان‌سو و يك واچرخند در بخش پادجريان‌سوي آن شكل مي‌گيرد. از ديگر نتايج آن كه در مرحله تقويت پُرفشار سيبري، يك قطار موج شبه‌‌ايستاي راسبي بيروني در بالاي جوّ وجود دارد، به‌طوري‌كه يك پشته آن در بخش پادجريان‌سوي مركز پُرفشار بند مي‌آيد (بلاك مي‌شود). به نظر مي‌رسد كه جفت‌‌شدگي و برهم‌كُنش بين بي‌هنجاري‌هاي واچرخندي ناشي از هواي سرد سطح زمين با گردش‌هاي ناشي از بي‌هنجاري تاوايي پتانسيلي قطار موج راسبي موجود در بالاي جوّ، نقش موثري در تقويت پُرفشار سيبري و تقويت پشته بند آمده واقع در بخش پادجريان‌سوي آن دارد.