تفكيك و بازسازي چشمه‌هاي گراني باقي‌مانده و منطقه‌اي در حوزه تبديل موجك

Separation and reconstruction of residual and regional gravity sources in wavelet transform domain

تبديل موجك روشي است براي برآورد پارامترهاي هندسي مقاطع دوبُعدي چشمه‌هاي گراني كه در آن، تبديل موجك پيوسته موقعيت تكينگي هاي ميدان پتانسيل را با يك الگوي هندسي مخروطي‌‌شكل كه راس آن به سمت محل گوشه هاي مقطع چشمه متمايل است، نشان مي دهد. در يك چارچوب فضا-مقياس، تبديل موجك پيوسته در دامنه مقياس هاي خاصي كه به طول موج بي‌هنجاري چشمه هدف بستگي دارد، خطوطي كه برازش نقاط بيشينه ضرايب موجك هستند، همديگر را در محل چشمه نقطه اي يا امتداد لبه هاي چشمه بي‌هنجاري قطع مي كنند (روش تحليل چند‌‌مقياسي لبه). اما درصورتي‌كه بي‌هنجاري‌‌هاي مشاهده شده برهم‌نهي اثرات چشمه هاي گوناگون باشند، روش ذكر شده، اعماق واقعي لبه هاي چشمه هاي عميق را آشكارسازي نخواهد كرد. ازاين‌رو با استفاده از خاصيت جداسازي تبديل موجك گسسته، سيگنال بي‌هنجاري كل در چندين تراز كه براساس نوارهاي بسامدي از بالا به پايين تقسيم بندي مي شود، تفكيك پذير است. اين روش روي داده هاي مصنوعي حاصل از يك مدل تركيبي كه در آن چشمه كم عمق ساختاري با سطح مقطع مثلثي بر بالاي نقطه تقاطع دو ذوذنقه با امتداد نامحدود كه سطح مقطع ساختار چشمه عميق قرار گرفته اِعمال شده است. بنابراين، اثرات سطحي بيشتر در ترازهاي پايين و اثرات عميق در ترازهاي بالا است. پس به‌منظور تضعيف اثرات سطحي، بخش زيادي از ضرايب بازسازي موجك سيگنال، در ترازهاي پايين ميرا شده است و درنهايت، كل ضرايب موجك بازسازي شده و سيگنال بي‌هنجاري پالايش شده، كه بيشتر ناشي از اثرات عميق‌اند به دست آمده است. آن‌گاه با روش تبديل موجك پيوسته سيگنال حاصل تحليل شده و گوشه هاي مقطع چشمه عميق برآورد شده است. پس، با استفاده از تركيب خاصيت تبديل موجك گسسته به مثابه يك ابزار توانمند در جداسازي، و تبديل موجك پيوسته، اثرات چشمه هاي عميق از سطحي بازسازي شده است. همچنين اين روش روي داده هاي همراه با نوفه 4% اِعمال شده است. داده هاي واقعي مورد استفاده، مربوط به منطقه ساردينياي ايتاليا است. از لحاظ زمين شناسي اين منطقه شامل بستر پالوزوييك عمدتا با سنگ‌هاي دگرگون گرانيتي است كه زون شرقي آن با ريفت اوليگو - ميوسن يا ريفت ساردينيا با روند شمالي- جنوبي قطع شده است و شامل گرابن كامپي دانو است. گرابن بين خليج اوريستانو و خليج كاگلياري قرار گرفته و در بخش جنوبي خشكي ساردينيا گسترش پيدا كرده است. بخش بالايي فرو رفتگي آن با توالي پليوسن -كواترنري كه عمدتا از رسوبات قاره اي و گدازه هاي بازالتي تشكيل يافته پُر شده است. در اين تحقيق، با اِعمال اين روش روي يك نيم‌‌رُخ از داده ها شامل 334 ايستگاه و فاصله برداشت 6/0 كيلومتر كه در آن به‌منظور حذف اثر لبه هاي انتهايي نيم رُخ تا 512 ايستگاه گسترش داده شده است، مرزهاي گرابن و موقعيت طولي آن برآورد شده كه در توافق خوبي با تفسيرهاي زمين شناسي و ژيوفيزيكي ديگر است.