الگوي فصلي و مكاني تغيير اقليم دماي هوا در ايران

Spatial and seasonal pattern in climate change, temperatures across Iran

اين پژوهش روند تغييرات دماي هوا را در پهنه جغرافيايي ايران براساس داده هاي مدل گردش 1961 و - بررسي مي كند. داده ها به دو دوره زماني 1990 A1B تحت سناريوي NCEP عمومي جو 1991-2050 دسته بندي شدند و براي هر دوره زماني آزمون من- كندال اصلاح شده و تخمين گر شيب سن براي تشخيص روند و شيب خط روند فصلي استفاده شد، سپس مقادير به دست آمده براي هر يك از نقاط شبكه مدل گردش عمومي جو، پهنه بندي شدند . نتايج نشان داد كه در دوره زماني اول فقط در برخي از مناطق و در فصل هاي تابستان و زمستان ولي در دوره زماني دوم در تمام مناطق و فصل ها روند مشاهده مي شود. همچنين شيب خط روند در فصل تابستان بيش تر و در فصل زمستان كم تر از بقيه فصل ها مي باشد و اين تغييرات شيب در مناطق غرب و شمال غرب بيش تر از ديگر مناطق مشاهده مي شود.

The present study is mainly concerned with the changing trend of temperature of Iran based on NCEP data from atmospheric general circulation model under A1B scenario. The date were divided into two periods 1961-1990 and 1991-2050 and for each periods, modified Mann-Kendall test have been used together with the Sen’s Slope Estimator for the determination of seasonal trend and slope magnitude. The resulting values for each grid point of atmospheric general circulation model network were then classified. The result showed that in the first period, trend were detected only in summer and winter seasons in some areas but in the second period, trend were detected in all seasons and areas. Also slope of train line were greatest in summer and smallest in winter and this gradient in west and southwest of Iran was greater than other area.