سير تحوّل تلميح" نوح "در شعرفارسي ازقرن چهارم تاچهاردهم

Evolution of allusions "Noah" in Persian poetry from the fourth to the fourteenth century.

همواره در طول تاريخ قصّه‌هاي قرآني مورد توجّه خاصّ نويسندگان قرار گرفته است. شايد مهمترين دليل توجّه به قصّه‌هايي كه صبغه اسلامي دارند، ايمان و اعتقاد قلبي نويسندگان و نيز مخاطبين آنها باشد و از طرفي انتشار اينگونه كتب بخوبي زمينه انتقال انديشه‌هاي ديني را فراهم مياورد و علاوه بر اينكه مخاطب را بخوبي جذب ميكند، اهداف تربيتي نويسنده را نيز تامين مينمايد.با بررسي متون نظم و نثر در مي يابيم كه شعرا و نويسندگان فارسي زبان با استفاده از تلميحات قرآني به زنده نگهداشتن تاريخ انبيا در قالب شعر و نثر پرداخته اند طوري كه كمتر شاعر و نويسنده اي را ميتوان يافت كه از ديد خود به اين مضامين ننگريسته باشد حتّي شاعران درباري و مدحي نيز از اين تلميحات بهره برده اند. در اين مقاله قصّه حضرت نوح(ع) به عنوان نمونه در نظر گرفته شد و با استخراج تلميحات نوح در متون نظم و نثر، سير بكارگيري تلميحات قرآني و تلميح نوح بطور اخص در دوره هاي مختلف مورد بررسي و تحليل قرار گرفت.

Always during the past time stories and allusions of the Quran get writers attentions. Maybe the most important reason that gets the writers attention to stories that are about Islam is their fate and belief. Also their audience is an important reason too. Releasing these kinds of books greatly helps spreading religious idea.Also interest audience and writers get to their educational purpose.Reading poetry and prose books show us that Persian poets and writers used allusions of the Quran to hold on history of prophets. Almost all of the Persian poets and writers used these stories and allusions even poets who tell poem for the king and royal families used these allusions. In this article we use Noahʹs story for case study. Noah’s allusions in poetry and prose books during the history have been studied in this article.