عنوان مقاله :
ابوبكر محمد بن داود الاصفهاني، شاعر الحبّ العفيف
پديد آورندگان :
پسندي، فايزه نويسنده دانشجوي دكتري دانشگاه كاشان , , شاملي ، نصرالله نويسنده استاد دانشگاه اصفهان , , بناييان اصفهاني، علي نويسنده دانشجوي دكتري دانشگاه قم ,
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1393 شماره 18
كليدواژه :
العصر العباسي الثاني , ابوبكر الاصفهاني , الغزل العفيف , الحبّ
چكيده فارسي :
ابوبكر محمد بن داود ظاهري اصفهاني (297-255 هـ.ق /910-869 م)، در عصر عباسي دوم مي‌زيست. او از دانشمندان و فقهاي عصر خود به شمار مي‌آيد، چراكه داراي جايگاهي رفيع در ادبيات، زبان‌شناسي، شناخت مذاهب، قضاوت و در استنباط احكام سرآمد بود. در اين عصر، غزل عفيف(پاك) در كنار غزل اباحي(فاسد) فزوني يافت و با ظهور برخي از شاعران اين عصر، همچون ابوبكر اصفهاني، روحي تازه يافت.
مقاله حاضر به بررسي مهمترين اشعار او كه نمايان كننده انعطاف روشن در جريانات شعر عربي است و تبيين هاي بنيادهاي سبك شعري خاص را بنيان نهاده، مي پردازد بطوري كه علاوه بر حفظ اسلوب‌هاي شعري برجامانده (از گذشتگان)، تحت تاثير تمدن جديد عرب قرار گرفته است و بر اين اساس نويسندگان عقايد و اسلوب متمايز شعري او را در اين مقاله واكاوي نموده اند.
چكيده عربي :
ابوبكر محمد بن داود الاصفهاني، المعروف بالظاهري (255-297 هـ.ق/869-910م)، عاش في العصر العباسي الثاني. هو من اكابر علما عصره و فقهايهم و اذكيايهم لعلوه في رتبه الادب، و تصرفه في اللغه و تفنّنه في موارد المذاهب و قدرته علي القضا و الافتا .كان يكثر في عصره، الغزل العفيف العذري جنباً الي الغزل الاباحي المكشوف. و قد ظلّ الغزل العفيف حيّاً مع وجود بعض الشعرا من مثل محمد بن داود الاصفهاني.
يعمد هذا البحث الي دراسه اهم اشعاره لانّه يمثل انعطافاً واضحاً في تيار الشعر العربي و غرضاً شعرياً متميزاً و اسلوباً خاصّاً كما كان حافظاً لاساليب الشعر الموروثه، و تاثّر بالحضاره العربيه آنذاك؛ قد قام المولفون في هذه المقاله بدراسه آرا ه و اسلوبـه الشعري الخاص المتمايز.
عنوان نشريه :
لسان مبين (پژوهش ادب عربي)
عنوان نشريه :
لسان مبين (پژوهش ادب عربي)
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 18 سال 1393
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان
