بررسي اثر توام صدا و باركاري بر روي تغييرات ضربان قلب در شرايط اسايش حرارتي: يك مطالعه آزمايشگاهي تحت كنترل

چكيده مقدمه: صدا يكي از عوامل آزاردهنده در محيط زيست و زيان‌بخش در محيط كار است كه توام شدن آن با فعاليت جسماني در بسياري از پست‌هاي كاري امري معمول است. هدف اين مطالعه تعيين اثر مواجهه توام با شدت‌هاي مختلف صدا و باركاري مختلف بر روي تغييرات ضربان قلب بود. روش‌‌ها: اين مطالعه مقطعي- تجربي بر روي14 نفر از دانشجويان مرد با ميانگين (انحراف معيار) سن 5/1 ± 0/ 23 سال، قد 2/ 5 ± 175 سانتيمتر، وزن 5/7 ± 7/6 كيلو گرم و نمايه توده بدني 7/1 ± 9/21 كيلوگرم بر مجذور متر انجام شد. ضربان قلب در حالت استراحت (15دقيقه)، حالت نشسته (50 دقيقه)، فعاليت سبك (50 دقيقه)، فعاليت متوسط (50 دقيقه) و فعاليت سنگين (50 دقيقه) تحت شرايط جوي كنترل شده در شرايط بدون مواجهه با صدا و در مواجهه با ترازهاي فشار صوت 65، 75، 85 و 95 دسي‌بل اندازه‌گيري شد. داده‌ها در نرم افرار SPSS نسخه 18 با آزمون تي- زوجي مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: ميانگين (انحراف معيار) ضربان قلب افراد در هنگام استراحت (5/7) 1/60 ضربان در دقيقه بود، در حالت نشسته، ميزان افزايش ضربان قلب (4/2 ضربان در دقيقه) در مواجهه با تراز صدا 95 دسي‌بل در مقايسه با حالت بدون مواجهه با صدا معني‌دار بود (032/P=). در فعاليت سبك، ميانگين افزايش تعداد ضربان قلب در مواجهه با ترازهاي 65، 75 و 95 دسي‌بل با ميانگين ضربان قلب در حالت عدم مواجهه با صدا به ترتيب برابر با 1/2، 4/1 و 8/2 ضربه در دقيقه بود (01/ 0 > P ). در فعاليت متوسط، ميزان افزايش ضربان قلب در تراز هاي 65 ، 75 ، 85 و 95 دسي‌بل در مقايسه با حالت بدون مواجهه با صدا به ترتيب برابر با9/2، 8/3، 9/4 و 7/5 ضربه در دقيقه بود (001/0 > P). در فعاليت سنگين، ميانگين افزايش ضربان قلب در ترازهاي 65، 75، 85 و 95 دسي‌بل در مقايسه با حالت بدون مواجهه با صدا به ترتيب برابر با 5/5، 4/8، 8/10 و 5/12 ضربه در دقيقه بود (001/0 > P). نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه مواجهه با صدا در باركاري مختلف و در شرايط دمايي مناسب موجب افزايش ضربان قلب مي‌شود كه روند افزايش ضربان قلب ناشي از مواجهه با صدا در حين انجام فعاليت‌هاي متوسط و خصوصا سنگين و در مواجهه با صداي بيشتر از حد مجاز 85 دسي‌بل زيادتر است.