مطالعه كيفي دلالت‏ هاي معنايي احساس ناامني زنان در فضاهاي عمومي

A Qualitative Study of Semantic Implications Womenʹʹs Sense of Insecurity in Public Spaces

اين پژوهش درصدد است از رويكرد تفسيرگرايي اجتماعي به كشف و بررسي دلالت‏هاي ذهني و معنايي احساس ناامني زنان در فضاهاي عمومي شهر بپردازد. داده‏هاي اين مطالعه كيفي از طريق مصاحبه نيمه‏ساخت‏يافته گردآوري و از روش نظريه مبنايي براي تحليل داده‏ها استفاده شده است. به كمك روش نمونه‏گيري نظري و هدفمند با 27 نفر از زنان مصاحبه شد و درنهايت داده‏هاي گردآوري‌شده در قالب 10 مقوله محوري و يك مقوله هسته، كدگذاري و تحليل شد. نتايج پژوهش بيانگر آن است كهآزار جنسي، ترس از بدنامي، و جامعه‏پذيري جنسيتي به منزله شرايط علّي احساس ناامني زنان را در فضاهاي عمومي به‌دنبال دارد. در اين ميان، كدگذاري جنسيتي فضا به منزله زمينه و شي ‏وارگي بدن زنانه به‌منزله شرايط مداخله‏گر عمل كرده‏اند. بازسازي معنايي تجربه و درك زنان از احساس ناامني در فضاهاي عمومي بيانگر آن است كه مشاركت‏كنندگان با قرارگرفتن در شرايط ياد‌شده به استراتژي‏هاي كتمان و گريز توسل مي‏جويند. براساس مطالعه حاضر، تجربه ناامني در فضاهاي عمومي، بي‏اعتمادي، نهادينه‌شدن ترس، و انزواي اجتماعي را در پي داشته است.

This research seeks to explore and examine the semantic implications womenʹs sense of insecurity in public spaces city of social interpretationism approach. In this study, data were collected through semi-structured interviews and GT is used to analyze the data. Using theoretical and purposive sampling, 27 women were interviewed. Finally, collected data were analyzed and coded in the form of 10 key categories and a core category. Data analysis and modeling paradigm suggests sexual harrament, Afraid of defamation and gender socialization as causal conditions, coded gendered space as a field, Objection body women interferor conditions accept women as corporately. Corporations by being mentioned in terms of interactions, such as concealment, and evasion moved to adopt, believes it has stirred fear and social isolation.