نقش نيوتن در طرح تفكيك ميان فنومن و نومن توسط كانت

The Role of Newton in Separating Phenomenon from Noumenon by Kant

فيزيك نيوتن نه تنها در ساحت علم فيزيك يك تحول بنيادي به‌وجود آورد، بلكه روش‌شناسي مورد استفاده نيوتن نيز بعدها الگوي غالب پژوهشگران علوم‌تجربي قرار گرفت. نكته محوري در روش‌شناسي "نيوتن"، عبارت‌است‌از تاكيد بر آزمايش و استقرا و نيز محدود‌ساختن دامنه علم به ساحت پديداري. "ايمانويل كانت" به دليل كارآمدي خيره‌كننده فيزيك نيوتني، از يك‌سو تلاش كرد مباني نظري فيزيك نيوتني را تحكيم بخشد تا در مقابل نقدهاي منتقدان مصون بماند و از سوي ديگر، ايده محدود‌ساختن پژوهش علمي به ساحت پديداري را در قالب اصل محدود‌بودن دامنه شناخت آدمي به ساحت پديدارها عرضه داشت. تلاش‌هاي كانت در راستاي تحكيم مباني فيزيك نيوتني جز نخستين تلاش‌هاي جدي و نظام‌مند در جهت پي‌ريزي فلسفه علم به‌شمار مي‌آيد.

Not only did Newtonian physics make a fundamental evolution in the realm of physics but the methodology utilized by Newton became the prevalent model for the researchers in the field of natural sciences. The pivotal point in Newtonian methodology is an emphasis on experiment and induction and limiting the realm of science to a phenomenal realm. Emmanuel Kant, due to the brilliant practicality of Newtonian physics, tried to reinforce, from one viewpoint, the theoretical basis of Newtonian physics so that it could stand criticism, and, from another viewpoint, presented the idea of limiting scientific research to the realm of phenomenon in the principle framework of the human cognition’s being limited to the realm of phenomena. Kant efforts towards reinforcing the bases of Newtonian physics are considered as the initial serious and systematic endeavors to create a foundation for the philosophy of science.