بررسي رابطه انعطاف پذيري استادان و يادگيري فعال دانشجويان

Evaluating the relationship between facultiesʹʹ flexibility and studentsʹʹ active learning

هدف اصلي تحقيق حاضر بررسي رابطه انعطاف پذيري استادان (اعضاي هييت علمي) با يادگيري فعال دانشجويان‏‏ كارشناسي ارشد پرديس مهندسي دانشگاه شيراز بود. اين تحقيق از نظر هدف «كاربردي» و از نظر روش جزو پژوهشهاي توصيفي و از نوع «همبستگي» بود. جامعه تحقيق شامل كليه دانشجويان كارشناسي ارشد ‏مشغول به تحصيل در پرديس مهندسي دانشگاه شيراز در سال تحصيلي 91 ـ 1390 بود كه حدود 850 دانشجو را شامل مي شد و از اين ميان طبق جدول مورگان تعداد 300 دانشجو از طريق روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقيق شامل سياهه سبك فردي (تاگرت و تاگرت ـ هاسلادن، 1993) و ‏پرسشنامه ادراك دانشجو (كيم، 2009) بود. پرسشنامه ها در ميان افراد نمونه توزيع و پس از جمع آوري، داده ها در نرم افزار SPSS 16 وارد و تجزيه و تحليل شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه ‏دانشجويان كارشناسي ارشد پرديس مهندسي دانشگاه شيراز، ميزان انعطاف پذيري استادان و همچنين، يادگيري فعال خود را در حد متوسط برآورد كرده ا ند. همچنين، از ديدگاه آنان انعطاف پذيري استادان بر يادگيري فعال دانشجويان تاثير معنا دار دارد.

The main purpose of this paper was to evaluate the relationship between faculty’s flexibility and students’ active learning. The population included all MSc students of engineering faculties in Shiraz University. By random classified sampling method 300 students were selected. The instruments included Intellectual Development Subscale of College Student Experiences Questionnaire (Pace & Kuh, 2002), and Personal Style Inventory, PSI (Taggart and Taggart – Hausladen, 1993). The questionnaires were distributed among the sample and data were entered in SPSS 16 and analyzed. The results of the research showed the average attitudes of the students about their active learning and facultiesʹ flexibility in Shiraz University. In addition, the results indicated that from the studentsʹ viewpoints, facultiesʹ flexibility had a significant effect on their active learning.