زهد و وارستگي دوستان خدا و بي اعتنايي آنان به دنيا (2)

The Renunciation of the Friends of God and Their Inattentiveness to This World(2)

امام سجاد عليه السلام در اين فراز از دعاي خود، از دنيا شكوه مي كند كه ما را گرفتار حيله و مكر خود ساخته است. ازآنجاكه نعمت هاي دنيوي نظير خوردني ها، پوشيدني ها و صرف وقت براي اين امور، ما را از دستيابي به سرمايه هاي ماندگار اخروي بازمي دارد، خسارت بار و فريبنده هستند. كساني كه براي دنيا اصالت قايل هستند و دنيا را براي خود دنيا و لذت هاي آن مي جويند، اين نوع نگرش نامطلوب و خسارت بار است؛ زيرا ما را از سرمايه هاي عظيم و جاودان اخروي بازمي دارد. سرانجام اينكه علي رغم فريبندگي دنيا، آدمي با اعمال اختياري و با اراده كامل خويش، در همين دنيا سعادت اخروي را براي خويش رقم مي زند. اين در صورتي است كه نگاه به دنيا اصيل و براي خود دنيا نباشد، بلكه مقدمه اي براي كمال و عبوديت و بندگي خدا باشد.

In this part of his supplication, Imam Sajjad (pbuh) complains about this world in which we are ensnared in its deceits and tricks. It is true that we enjoy worldly blessings like food and clothes and spend time on such things, but these things are obstacles to achieving everlasting otherworldly assets, because they are futile and delusive. The view held by those who consider this world as their ultimate aim and who are closely attached to this world for itself and its joys is of no avail because it hinders us from achieving otherworldly assets. Despite the deception of this world, one can achieve otherworldly happiness in it through his voluntary acts and free will. This aim can be attained is possible only if one regards this world as a preliminary step towards perfection, servitude and devotion to service of God not as an end.