ملك عظيم؛مهدويت و تمدن در قرآن كريم

The Grand kingdomMahdaviyyat and civilization in The Holy Quran

انگاره اصالت شهرنشيني و جامعه صنعتي در تمدن غرب و هم‌ريشه بودن دو واژه «تمدن» و «مدينه»، برخي مفسران و دانشمندان اسلامي را وادار كرده است براي بررسي ويژگي‌هاي تمدن اسلامي در قرآن كريم به دنبال كليدواژه مدينه باشند. اين امر به‌ويژه در تقابل خودساخته دو واژه «مدينه» و «قريه» _ كه از آن معناي روستا و دوري از تمدن فهم شده _ اين گروه را با مشكل مواجه ساخته و سبب بروز تبيين‌هايي نه‌چندان محكم شده است. مراجعه مستقيم به قرآن كريم و انجام مطالعات تمدني در چارچوب باور به مهدويت و آموزه‌هاي آن، ما را به پديده‌اي در آخرالزمان مي‌رساند كه در لسان قرآن كريم «مُلك» نام گرفته است. اين مُلك نمونه عالي تمدن است كه مي‌تواند به عنوان معيار و شاخصي دقيق براي شناسايي و ارزيابي تمدن‌هاي طول تاريخ مورد استفاده تمدن‌پژوهان واقع شود.

Believing in originality of urbanization and industrialized society in western civilization and in the notion that the terms, civilization and Medina (city), have the same root, have forced Islamic commentator s and scholars to look for the keyword Medina in the Quran in order to analyze the characteristics of Islamic Civilization in the Quran. This fact has made it difficult for this group to have solid clarifications, especially when it comes to contrasting the two terms Medina (city) and Qari’ah (which, for them, conveys the meaning of village and therefore being away from civilization). This contrast may not be real. Direct reference to The Holy Quran and conducting civilizational studies in the framework of Mahdaviyyat and its teachings, bring us to a phenomenon in the End of the Time that is called Mulk (kingdom) in terminology of the Holy Quran. This kingdom is the best example of civilization that can be used as an exact standard and criterion to identify and evaluate the civilizations throughout the history