تحليل داستان گداي ساعدي بر اساس اصول و ويژگي‌هاي مكتب اگزيستانسياليسم

Analysis of Saedi’s Gedā (‘Beggar’), Based on the Principles and Features of Existentialism

اگزيستانسياليسم مكتبي فلسفي است كه نخستين بار سارتر آن را اشاعه داد. بر طبق اصول اين نظام انديشگي انسان نخست به وجود خود پي مي‌برد و آنگاه تعريفي از خود و جهانش ارايه مي‌دهد كه‌از اين پس بايد آن را بسازد. پس از اين وجود يافتن، او همواره با مسايلي روبه‌‌رو است كه عناصر اصلي انديشه اگزيستانسياليسم مي‌باشند: آزادي و وانهادگي، دلهره، بيچارگي و نوستالژي. در اين مقاله بر آنيم تا داستان «گداي» ساعدي را بر اساس ويژگي‌هاي اين مكتب بررسي كنيم. مطالب به روش كتابخانه‌اي ـ اسنادي گردآوري شد و با توجّه به نكات گفته شده، مشخّص شد غلامحسين ساعدي، نويسنده تواناي داستان كوتاه، در داستان «گدا» تمامي مسايل طرح شده در اين مكتب را در قالب شخصيّت خانم بزرگ ارايه داده است.

Existentialism is a philosophical school, and it was Sartre who first introduced it. According to the principles of this school, manʹs thought first discovers his own being and then provides a definition of this being and its world—the world that it is going to create from now on. After this creation, man will constantly face problems that form the main elements of thought in existentialism, that is, freedom, lassitude, anxiety, misery and nostalgia. The present paper is a library research which intends to examine Saediʹs story, "Geda", within the framework of existentialism. It showed that the writer of this short story has incorporated all major concerns of existentialism into Khanom Bozorgʹs character.