پديد آورندگان :
عاملي، سعيد رضا نويسنده استاد گروه ارتباطات دانشگاه تهران ameli, saeidreza , احمدي، يوسف نويسنده دانشجوي كارشناسي ارشد ارتباطات اجتماعي دانشگاه تهران ahmadi, yousef
چكيده فارسي :
شعر تنها چينش واژگان، هماهنگي و تجانس كلمات نيست؛ شعر نهفته‌ها و ناديده‌هايي را بيان مي‌كند كه از لابه‌لاي حروف ظهوريافته يا كلمات بيان‌نشده‌ايست كه منعكس‌كننده‌ي ارزش‌هاي بزرگ انساني است. شعر، اظهاري است بزرگ، دروني و عميق كه با زمانه سخن مي‌گويد و نواي دل‌انگيزي از بودن‌ها و نبودن‌ها، با هم بودن‌ها و فاصله‌هاست. شعر افغانستاني، در ذات خود از يك پيوند دروني سخن مي‌گويد كه گاه با «آه» است و گاه با «نگفتن» و گاه از آرزوهاي نوستالژيك شده، داد سخن دارد. اما شعر مهاجران افغانستاني از ظرفيت فاخر با هم بودن و همدلي با جامعه‌ي ميزبان ايراني حكايت دارد كه با واژگاني بلند، همراه با ادب و دوستي، روابط بين فرهنگي و تمدني خود را تعميق مي‌بخشد.
اين مطالعه بر اساس اين باور كه شعر يك بيان فرهنگي است و در آن ارزش‌ها، احساسات و انديشه‌ي يك گروه اجتماعي، يك ملت و حتي صداي يك تمدن متبلور مي‌گردد، اشعار مهاجران افغانستاني در ايران را كه بر حسب حال‌سرايي از نوع غنايي آن سروده شده‌اند، مورد ارزيابي قرار داده است. بنا بر هدف اصلي مطالعه، سعي شده است كه چگونگي بازنمايي معرفت‌ها و احساسات مهاجران در شعر را نشان دهد و همين‌طور شيوه‌ي تعاملات فردي و اجتماعي آنان را كه موجب گفتمان جديدي شده است، مورد تحليل قرار دهد. اين مطالعه براساس روش كيفي و با رويكرد روان‌شناسي گفتماني «يورگنسن» و «فيليپس» انجام شده است و از اين طريق به «تحليل گفتمان شعر» مهاجران افغانستاني در ايران پرداخته‌ايم. بدين‌سان، اشعار مهاجران افغانستاني به ترتيب سه دهه حضور آنان در ايران، مورد تحليل قرار گرفته است تا آشكار شود كه شاعران چگونه از طريق اين گفتمان برساخته‌هايي از روابط فردي و اجتماعي‌شان با مردم ايران خلق نموده‌اند.
چكيده لاتين :
This article, studies the poems of Afghan migrants poets in that are attending in the Islamic republic of Iran over 3 decades, based on this interpretation, that the poem is a cultural expression which repeats cultural and social interactions of a culture .by studying autobiography, we mean study of those poems which refer to poetʹs emotions, memories, and individuality, not all kinds of poems which are divided into four main types: heroic, romantic, dramatic and deductive. With respect to Afghan activities in Iran in cultural arena, the poem is considered as a media; in fact, this is a bridge to create interactions and intercultural discourse with Iranian people by the commons between two nations. So, this study is seeking to show their structure and needs and cultural and artistic activities that have been formed over 3 decades in Iran. In the other words, this study is an answer to this question that by what approach and representation has been formed the cultural expressions of Afghan migrantʹs society.
The study of migration poem that is considered a cultural expression, using of qualitative method is necessary that here, and by this method, has been tried to show through the psychological analysis of discourse that how poets apply the available discourse with flexible so that, by intercultural discourse while interaction, has created the representation of Afghan special identity and have agreed about them. Indeed, we have reached from the psychological analysis of discourse to social psychology of Afghan migrant’s society that, has been estimated self-formation and their emotions during their social interactions in Iran and then, the role of this process has been shown in social- cultural regeneration of this social group in Iran.
