بررسي همبستگي معيارهاي اندازه گيري به هنگام بودن گزارشگري مالي با رويكرد شناخت وضعيت گزارشگري مالي ناشران بورس اوراق بهادار تهران

Investing the Efficiency of the Criteria of Measuring the Timely Financial Reporting with the Approach to Distinguish the Situation of the TSE Issuers Financial Reporting

اين تحقيق با استفاده از چهار معيار اندازه‌گيري به هنگام بودن گزارشگري مالي شامل: معيار تاخير در گزارشگري مالي دير و مك هاگ (1975)، معيار كشف به هنگام قيمت بيكز و براون (2006)، معيار عدم تقارن زماني خان و واتز (2009) و معيار تاخير در تعديل قيمت سهام هو و ماسكوويتز (2005) به بررسي وضعيت گزارشگري مالي شركت‍ها در بازار اوراق بهادار پرداخته است. هدف تحقيق، كسب شناخت از وضعيت گزارشگري مالي و سرعت تعديل قيمت سهام با توجه به ويژگي هايي از قبيل عملكرد شركت، اندازه شركت و تغييرات محيط مقرراتي حاكم است. فرضيه پژوهش طي سال‌هاي 1380 تا 1390 از طريق بررسي روابط همبستگي با استفاده از نمونه‌اي مشتمل بر 93 شركت و 1023 مشاهده مورد بررسي قرار گرفت. نتايج مبين عدم وجود همبستگي بين اين معيارها و معماري متفاوت آنها است. با وجود شالوده معيارهاي مذكور شواهد دلالت بر زمان‌بندي در افشاي گزارش هاي مالي و ملاحظات محافظه‌كاري است. به نحوي كه شركت ها در تهيه صورت‌هاي مالي گاهي تاخير، تعجيل و يا عدم افشاي برخي اطلاعات نسبت به اطلاعات ديگر را در مناسبات گزارشگري مالي مد نظر قرار مي‌دهند؛ همچنين، سياست هاي افشاي اطلاعات مالي شركت تحت تاثير اندازه و وضعيت مالي شركت قرار دارد؛ به نحوي كه، سرعت تعديل قيمت سهام شركت‌ها بيانگر اين موضوع است.

This paper examines relationships among four measures of timeliness of financial reporting: Dyer and McHughʹs (1975) reporting lag measure; the Beekes and Brown (2006) price discovery measure; the khan and watts (2009)asymmetric timeliness measure and Hou and Moskowitz (2005) delayed stock price adjustment measure. Hypothesis research were tested with data over the period 1380 to 1390 by Pearson and spearman correlation. The sample covers 93 company listed Tehran stock exchange and 1023 firm-year observations. The result shows that the four measures share a common label, "timeliness", but not much else. The market law can be efficiency, to the extent which reporting lag to be shorter.