تحليل تصويرآفريني ساختارهاي صرفي افعال در ترجمه هاي قرآن كريم

Analysis of the Illustrations Made by the Morphological Structures of Verbs in the Translations of the Holy Qur’?n

قرآن كريم جهت نيل به اهداف عالي خود، به زبان عامه مردم جهان، يعني زبان تصويري، سخن گفته است؛ زيرا زبان و اسلوب تصويرآفريني مفاهيم را ملموس و حاضر در ذهن و تخيل ساخته و در نهايت موجب اثربخشي و انگيزش بيشتر در مخاطب مي‌گردد. در اين راستا از ظرفيت‌هاي زبان عربي كه زباني تصويري است، بهره برده شده است. تمام ظرفيت‌هاي اين زبان به‌صورت روش يا ابزاري مستقل و درعين‌حال مرتبط با ساير روش‌ها به‌كار گرفته مي‌شود. پژوهش حاضر با روش تحليلي ـ توصيفي و مطالعه كاركرد چهار ساختار از ساختارهاي صرفي افعال (ساختار زماني، لازم و متعدّي، معلوم و مجهول و مجرد و مزيد) در تصويرآفريني نمونه‌هايي از آيات قرآن، به بررسي شش ترجمه از ترجمه‌هاي امروزين در راستاي تصويرسازي پرداخته است. در سايه اين مطالعه و بررسي، به نقش شايسته ساختارهاي صرفي افعال به‌طور مستقل در تصويرآفريني آيات مذكور اهتمام ورزيده مي‌شود، به‌ويژه در عرصه ترجمه و برگردان اين افعال به زبان مقصد تا تصوير آيه، هرچه نزديك‌تر به تصوير مدنظر قرآن در ذهن مخاطب زبان مقصد مشاهده شده، مايه درك و اثرپذيري بيشتر او از مفهوم شود. نتايج به‌دست‌آمده و نمونه آيات گوياي آن است كه هر يك از ساختارهاي صرفي افعال در حاضرسازي حادثه آينده در زمان حال، گسترش زواياي پنهان صحنه‌ها و تمركز بر بعدي از ابعاد صحنه‌ها اثري انكارناپذير دارد. در غالب ترجمه‌ها اين اثرها و عمق‌بخشي معنا يا ناديده گرفته شده، يا كمتر مورد توجه واقع شده است. اين امر مي‌تواند به سبب غفلت يا سهل‌انگاري در توجه به كاركرد ساختار صرفي افعال در زبان تصويري قرآن و عدم دغدغه انتقال همان تصوير به زبان مقصد باشد.

In order to achieve its high goals, the Holy Qur’?n has spoken in the language of the ordinary people of the world, i.e. the illustrative language; because the illustrative style of expression makes the concepts tangible and available in mind and imagination and eventually creates more influence and motivation in the addressee. Thereby, the capacities of the Arabic language, which is an illustrative language, are utilized, with the use of all the capacities of this language in the form of an independent method or tool, albeit in relation to other methods. With an analytical-descriptive method and by studying the function of four of the morphological structures of verbs (temporal structure, intransitive and transitive, active and passive, and mujarrad [denuded] and maz?d [augmented]) in illustrating some examples of the verses of the Qur’?n, the present research has surveyed six modern translations in line with illustration. In light of these studies and surveys, the proper role of the morphological structures of verbs in illustration of the above verses is independently addressed, especially in translation of these verbs into the target language so that the image of the verse is observed in the addressees’ mind as closer and closer to the image intended by the Qur’?n, leading to their better understanding and more efficacy of the concept. The findings achieved and the samples of the verses suggest that any of the morphological structures of verbs has an undeniable effect on visualizing the future event in the present time, expansion of secret angles of the scenes, and focusing on one of the dimensions of the scenes. In most of the translations, these effects and deepening of the meaning are either ignored or not paid much attention to. This can be as a result of negligence or carelessness in paying attention to the function of the morphological structure of verbs in the Qur’?n’s illustrative language and not being concerned with the transfer of same image to the target language.