بررسي روابط بينامتني قرآن در شعر شاعران نوگراي فلسطين و نقش آن در بيداري اسلامي

Examining Qur’an intertextual relationship in the Palestinian poetry and its role in Islamic awaking

«بينامتني» نظريه‌ اي است به معناي ارتباط موجود ميان هر متن ادبي با متون قبل و يا معاصر خود. اين نظريه، با شيوه هنرمندانه‌اي كه ناقد فرانسوي «ژوليا كريستوا» در آغاز دهه 60 قرن بيستم ميلادي ارايه كرد، مورد استقبال شمار زيادي از نويسندگان و شاعران واقع شده است. در اين ميان، شاعران انتفاضه از جمله شاعراني به شمار مي‌روند كه در راستاي بيان اهداف والاي انساني و به منظور ارايه تصوير مظلوميت ملت فلسطين، به انجام اين مهم برخاسته‌اند. اين فن جديد، در اشعار شاعران انتفاضه به گونه‌هاي مختلفي به كار رفته است كه بيشترين نوع رابطه «بينامتني» آن با قرآن كريم از نوع مضمون است.

“Intertextual” is a theory that means the relationship of a text with its pervious and contemporary texts. This theory has introduced by French criticism “Julia Kristeva” in 1960s and her points became well received by many writers and poets. In this case Entefazeh poets use this type of poem for introducing their great humanistic purpose and for showing their wronged image to the world. This new technique used in the Entefazeh poetry with various types which the most important issue is intertextual relationship with Qur’an.