تأثير آموزش راهبردهاي يادگيري خود تنظيمي بر ادراك شايستگي و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان پسر پايه اول متوسطه در درس زبان انگليسي

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثير آموزش راهبردهای يادگيری خودتنظيمی بر ادراك شايستگی و پيشرفت تحصيلی دانش‌آموزان در درس زبان انگليسی بود. جامعه آماری آن كليه دانش‌آموزان پايه اول متوسطه شهر همدان به حجم 4435 نفر بودند كه به روش نمونه‌گيری خوشه‌ای چند مرحله‌ای تعداد 60 نفر از آن‌ها به صورت تصادفی انتخاب و در سه گروه 20 نفری‌(دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) جايگزين شدند. گروه‌های آزمايشی هر يك جداگانه به مدت 8 جلسه تحت آموزش راهبردهای يادگيری خودتنظيمی(يك گروه تحت آموزش راهبردهای شناختی خودتنظيمی و گروه ديگر تحت آموزش راهبردهای فراشناختی خودتنظيمی) قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها از مقياس ادراك فرد از شايستگی خود و نمرات درس زبان انگليسی دانش‌آموزان در پايه سوم راهنمايی(پيش‌آزمون) و نمرات نوبت اول در پايه اول متوسطه(پس‌آزمون) استفاده شد. يافته‌های پژوهش با استفاده از آزمون t در گروه‌های مستقل، اثر‌بخشی شيوه‌های مختلف آموزش را بر ادراك شايستگی نشان داد، ولی درباره تأثير دو روش آموزشی بر پيشرفت تحصيلی در درس زبان انگليسی نتايج حاصل از آزمون t در گروه‌های مستقل تنها برای روش آموزش راهبردهای شناختی خودتنظيمی معنا‌دار بود. همچنين نتايج حاصل از تحليل واريانس يك راهه مشخص كرد كه بين ميزان تأثير آموزش راهبردهای شناختی و فراشناختی خودتنظيمی بر ادراك شايستگی و پيشرفت تحصيلی دانش‌آموزان در درس زبان انگليسی تفاوت معناداری وجود دارد، يعنی راهبردهای