كليدواژه :
غزل فارسي , سازه هاي زباني , محور عمودي , سازه هاي موسيقايي
چكيده فارسي :
اين مقاله درصدد اثبات وجود ساخت شبكه اي در غزل كلاسيك فارسي است. در ابتدا به تعريف مفهوم ساخت شبكه اي پرداخته ايم و در ادامه نشان داده ايم كه در غزل تمهيدات و مولفه هايي وجود دارد كه مي توان مجموعه آنها را در قالب دو گروه «سازه هاي زباني» و «سازه هاي موسيقايي» جاي داد. تكرار، ارجاع، هم آيي، هم معنايي، تضاد، جايگزيني و شمول معنايي، از تمهيدات مربوط به سازه هاي زباني، و وزن، قافيه، رديف، تجنيس، ردها، ترصيع و موازنه از سازه‌ها و تمهيدات موسيقايي هستند. مجموع اين مولفه ها در درون غزل شبكه هاي ارتباطي چندلايه اي را پديد مي آورند كه منجر به پديدآمدن نظامي دروني مي شود. ما از اين نظام دروني به «ساخت شبكه اي» تعبير مي‌كنيم. اين مقاله نشان مي دهد كه ارتباط در محور عمودي غزل كلاسيك وجود دارد.
چكيده لاتين :
This article intends to prove that Persian Classical Ghazal has a complex structure. To do this, at first a definition will be given of the complex structure and then it will be shown that the components of Ghazal can be divided into two groups of “linguistic constituents” and “musical constituents”. Recursion, reference, collocation, synonymy, antonymy, substitution, hyponymy belong to the former, and rhythm, rhyme, identical rhyme, alliteration, trace, crossed rhyme, and analogue belong to the latter. The interaction among these constituents gives existence to a network of relations that will lead to an internal system which we call “complex structure”. This can be, among all, the reason for the existence of paradigmatic interactions in ghazal.
