سفر به جهان زشت‌رويي كوش با تغيير پيرنگ گفتمان روايي كوش‌نامه از ژانر حماسي به ژانر عرفاني

A Journey to the Ugly World of Koosh by Changing the Narrative Discourse Plot in Kooshnameh from Epic to Mystical Genre

كوش‌‌‌نامه، با روایتِ جهانِ روایی كوش در ژانری حماسی، فرصت دیگری است برای هم‌ذات‌‌‌پنداری مخاطب و سفر به جهان قهرمانِ داستان برای اقامت در ژانری عرفانی. روایت كوش‌نامه بر اساس «جهان‌پردازی روایی» از دو كلان‌جهان تشكیل شده است كه رازی شگفتْ دو جهان این روایت را تغییری اساسی می‌‌‌دهد. هنر این راز در روایت كوش‌نامه این‌‌‌چنین است كه ۱. ادراكی جامع از پیرنگ نهایی داستان به‌دست می‌دهد؛ ۲. دو كلان‌جهان داستان را با همۀ مؤلفه‌‌‌ها از یك‌دیگر متمایز می‌‌‌كند؛ ۳. باعث تغییر بافت متن می‌شود و، در نهایت، بستر گذر از ژانر حماسی به ژانر عرفانی را فراهم می‌‌‌سازد؛ ۴. تفاوتی شگرف میان قهرمان داستان حماسی كوش‌نامه با دیگر قهرمانان حماسی شكل می‌‌‌دهد؛ ۵. وجود و سپس گشایش این رازْ بسترِ هم‌ذات‌پنداری را هم برای مخاطب زمان خلق اثر و هم مخاطب امروزی ایجاد می‌‌‌كند. این جستار بر آن است تا با نظریۀ دیوید هرمن در باب جهان‌پردازی روایی در تحول پیرنگ داستان، نظریۀ گریگ دربارۀ سفر به جهان روایت، و نظریۀ زمان روایی ژنت به بازنگری و خوانش راز روایت كوش‌نامه بپردازد. سرانجام، گره این روایت را دیورویی و زشت‌رویی كوش و تغییر آن را پیر می‌‌‌گشاید.

Through the narration of the world of Koosh in an epic genre, Kooshnameh is another opportunity for the readers’ sense of identification and their journey to the world of the story’s hero in a mystical genre. Kooshnameh’s narrative consists of two macrocosms based on the narrative world-making, and a wonderful secret makes a great change to the two worlds of this narration. The art of this secret and mysticism in Kooshnameh is that a. it presents a comprehensive understanding of the final plot of the story; b. it distinguishes the two macrocosms of the story with all the other components; c. it changes the context of the text and provides the grounds for transition from the epic genre to mystical genre; d. it forms a wonderful distinction between the hero of the epic Kooshnameh story and other epic heroes; e. the existence and disclosure of this secret provides the grounds for a sense of identification both for the readers at the time the work was released and the modern readers today. The present study seeks to review the secret of Kooshnameh narration using David Herman’s theory on narrative world-making, Grieg’s theory on traveling to the world of narration and Genette’s theory of narrative time. The dilemma of this narration is finally resolved by the ugly face of Koosh and its change by Pir.