سبك هاي عشق: رابطه با پنج عامل بزرگ شخصيت و سبك هاي دلبستگي

در مطالعات اخير عشق به عنوان يكي از نيازهاي اوليه روان شناختي مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه پنج عامل بزرگ شخصيت، سبك هاي دلبستگي با سبك هاي عشق بر اساس مدل هيون، داسيلوا، كري و هلن (2004) انجام شد. بدين منظور، 395 نفر (178 پسر و217 دختر) از دانشجويان كارشناسي دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي دانشگاه خوارزمي به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه پنج عامل بزرگ شخصيت (مك كري و كاستا، 1992)، سياهه سبك هاي دلبستگي (كولينز و ريد، 1990) و مقياس نگرش عشق (هـندريك، هندريك و ديك، 1998) بود. نتايج حاصل از تحليل مسير نشان داد كه روان رنجورخويي با سبك هاي دلبستگي رابطه مستقيم و با سبك عشق استورگ رابطه غيرمستقيم دارد. برون گرايي با سبك هاي دلبستگي وابسته و ارتباط نزديك رابطه مستقيم و با سبك هاي عشق استورگ، مانيا و آگاپه رابطه غير مستقيم دارد. همچنين، سبك وابسته با استورگ، سبك ارتباط نزديك با مانيا و آگاپه و سبك اضطرابي با اروس، مانيا و آگاپه رابطه مستقيم داشتند. در نهايت، نتايج حاكي از برازش مناسب و قابل قبول مدل با داده ها بود.