بررسي اثر دورهاي مختلف آبياري و روش هاي كاشت بر عملكرد پياز

Assessing Effect of Different Irrigation Intervals and Planting Methods on Onion Yield

به منظور بررسي تاثير رژيم‎هاي مختلف آبياري و روش‎هاي كاشت بر عملكرد، اجزاي عملكرد، صفات مورفولوژيكي و خصوصيات انبارداري توده محلي پياز قولي قصه، آزمايشي به صورت اسپليت پلات فاكتوريل در قالب طرح بلوك‎هاي كامل تصادفي در چهار تكرار و به مدت سه سال در ايستگاه تحقيقات خيرآباد زنجان اجرا گرديد. در اين آزمايش دورهاي آبياري در كرت‎هاي اصلي و روش‎ كاشت در كرت‎هاي فرعي قرار گرفت.تيمارهاي آبياري در چهار سطح شامل آبياري از هر40(E1)، 70(E2)، 100(E3) و 130(E4) ميلي متر تبخير تجمعي در كرت‎هاي اصلي و روش‌هاي كاشت شامل 1- كاشت مستقيم بذر و 2- كاشت نشايي، در كرت‎هاي فرعي مورد بررسي قرار گرفت. تجزيه واريانس ساليانه و مركب عملكرد كمي و كيفي محصول انجام شد و ميانگين ها با استفاده از آزمون دانكن مورد مقايسه قرار گرفتند. نتايج تجزيه واريانس مركب نشان داد كه اختلاف معني‎داري بين تيمارهاي آزمايشي در سطح پنج درصد وجود داشت. بررسي اثر دور آبياري بر ميانگين عملكرد نشان داد، عملكرد سوخ در روش كاشت مستقيم بذر 54/45 تن در هكتار بود كه نسبت به كاشت به روش نشايي 6/0 تن در هكتار بيشتر بود اين افزايش عملكرد معني دار نشد. همچنين نتايج نشان داد كه حداكثر محصول از دور آبياري 40 ميلي‎متر تبخير به مقدار 8/60 تن در هكتار حاصل شد و در مقايسه ميانگين عملكرد ها در گروه a قرار گرفت. دورهاي آبياري 70، 100 و 130 ميلي متر نيز به ترتيب با ميانگين عملكرد 88/48، 23/40 و 21/32 تن در هكتار در گروه هاي b، c و d قرار گرفتند. نتايج نشان داد، كه اثر روش‏هاي كاشت بر كارايي مصرف آب در سطح پنج درسطح معني‏دار بوده و بيشترين كارايي مصرف آب با 295/10 كيلوگرم بر متر مكعب آب مصرفي با روش كاشت نشايي به دست آمد. كارايي مصرف آب، با توجه به كمبود منابع آب در منطقه، دور70 ميلي متر تبخير تجمعي به دليل كاهش در ميزان مصرف آب مناسب‎تر از تيمار آبياري با دور40 ميلي متر تبخير تجمعي مي‎باشد. بنابراين تيمار آبياري با دور70 ميلي متر تبخير و كشت نشايي براي منطقه زنجان و شرايط مشابه از لحاظ اقليم و خاك توصيه مي‏گردد.

This study was carried out to investigate the effects of different irrigation regimes and planting methods on yield, yield components, morphological traits, and storage characteristics of a local onion cultivar, namely, Goli Ghesse. The experiment was conducted as a factorial split plot design with RCBD arrangement in four replications and for three years at Kheirabad Research Station. Irrigation intervals were allocated to the main plots and planting methods were studied in the sub plots. Irrigations were initiated after 40, 70, 100 and 130 mm cumulative evaporation in treatment E1, E2, E3 and E4, respectively. Two planting methods consisting of direct seeding and transplanting were used in this experiment. Seasonal and combined analysis of variance was done and means were compared using Duncanʹs multiples rang tests. Combined analysis showed that there was significant difference at 5% confidence level among treatments. Assessing effect of different irrigation intervals on average yield revealed that bulb yield in direct planting was 45.54 t/ha, which was 0.6 t/ha more than transplanting method, but this was not significant. Also, results showed that the highest bulb yield (60.8 t/ha) was obtained from E1. In comparison, treatments E2 to E4 had 48.88, 40.23, and 32.21 t/ha bulb yield and were in statistical groups of b, c, and d, respectively. But, cultivation method had no significant effect on yield at 5% probability level. .Effect of planting method on water use efficiency was significant at 5% level and the highest amount was obtained from transplanting method with 10.295 kg onion bulb/m3. Thus, irrigation interval after 70 mm evaporation from Class A pan and transplanting are recommended for Zanjan and other regions with similar climate and soil conditions.