بررسي وضعيت ارث جنين ناشي از تلقيح مصنوعي پس از فوت صاحب اسپرم (پدر) از منظر فقهي و حقوقي

Fetus’s Inheritance in the Event of Artificial Insemination after the Death of the Owner of the Sperm (Father): Legal and Jurisprudence Perspectives

مواردي پيش مي آيد كه در آن زوجين نمي توانند به طور طبيعي صاحب فرزند شوند و انعقاد نطفه با تلقيح اسپرم پدر و تخمك مادر در محيط آزمايشگاه صورت مي پذيرد. هرگاه انتقال اسپرم پدر به رحم مادر مدتها پس از فوت پدر صورت گيرد، اين سوال مطرح مي شود كه فرزند متولّد از اين تلقيح آيا داراي نسب مشروع و قانوني است و از پدر متوفي خود ارث مي برد يا خير؟ نگارنده به اين نتيجه رسيده است كه قانونگذار در تشخيص نسب، ضابطه عرفي كه همان تكون يك انسان از اسپرم پدر و تخمك مادر است را درنظر گرفته است و در ماده 875 قانون مدني شرط متاخر را درخصوص ارث بردن جنين پذيرفته و معتقد است هرگاه انتساب طفل ناشي از تلقيح مصنوعي به مورث قطعي و ثابت باشد، زنده متولدّ شدن طفل ناشي از تلقيح مصنوعي ولو پس از فوت پدر، كشف از مالكيت او نسبت به سهم الارثش از زمان فوت مورث مي نمايد و از پدر متوف ياش ارث خواهد برد.

There are some cases in which spouses cannot give birth naturally and conception occurs by insemination of father’s sperm and mother’s egg in laboratory. If the insemination is done after the father’s death, the question is whether the baby, who has been born by inseminating, has the legitimate lineage and inherits from the dead father or not. This article shows that the legislator has accepted, in some provisions such as Article 875 of the Iranian Civil Code, condition subsequent to fetus inheriting, and has considered criteria for identifying the parentage creating a human from mother’s egg and father’s sperm. It is believed that if the fetus is born alive, he will inherit from his father. Thus, as far as law is concerned, the fetus will inherit from his dead father.