بررسي اثربخشي روش هاي آموزش مستقيم، آموزش شناختي اخلاق، شفاف سازي ارزش ها، و تلفيقي بر قضاوت اخلاقي دانش آموزان پسرپايه اول دبيرستان ناحيه چهار تبريز

پژوهش حاضر باهدف تعيين اثربخشي آموزش بر قضاوت اخلاقي پسران دبيرستاني صورت گرفت. آزمودني هاي اين پژوهش را 150 نفر از دانش آموزان پسر اول دبيرستاني ناحيه چهار تبريز تشكيل مي دادند كه از يك مدرسه به صورت تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. آزمودني ها در 5 كلاس قرار داشتند. هر كدام از كلاس ها يكي از روش هاي چهارگانه آموزشي را به صورت كاملاً تصادفي دريافت كردند. يكي از كلاس ها به-عنوان گروه كنترل در نظر گرفته شد. به منظور جمع آوري اطلاعات از آزمون قضاوت اخلاقي DIT جيمز رست استفاده شد. اين آزمون براساس ديدگاه نئوكالبرگيها تهيه شده و تاكنون بر روي بيش ازيك ميليون نفر اجرا شده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات بدست آمده از روش تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه قبل از اعمال روش هاي آموزشـي تفاوت معني داري بين قضاوت هاي اخلاقي گروه هاي مورد مطالعه وجود ندارد (162/=p). اما اعمال روش هاي آموزشي توانست در سطح قضاوت اخلاقي دانش-آموزان تفاوت ايجاد كند (000/=p). از بين روش هاي آموزشي، آموزش شناختي اخلاق بيشترين تاثير را داشت. آموزش شناختي اخلاق روشي است كه در آن دانش آموزان ترغيب مي شوند تا درباره معماهاي اخلاقي به تفكر و تبادل نظر بپردازند. در اين روش انواع مختلف معماهاي اخلاقي به دانش آموزان ارائه مي شود و دانش آموزان نظرات موافق يا مخالف خود را بيان مي كنند. سپس به دو گروه موافق يا مخالف تقسيم مي شوند و موافقان يا مخالفان ديدگاه هاي خود را با ذكر دلايل بيان مي كنند و طرف مقابل نيز نظرات خود را با دليل بيان مي كند. همچنين روش آموزش مستقيم، برخلاف مطالعات و بررسي هاي قبلي، جزئ روش هاي موثر بود. و نيز روش تلفيقي بعد از روش آموزش شناختي دومين روش آموزشـي موثر بود. بـنابر اين مي توان نتيجه گرفت كه قضاوت اخلاقي منحصراً نتيجه رشدشناختي نيست بلكه از آموزش نيز تاثير مي پذيرد. براين اساس مي توان مدعي شد كه آموزش توانست در سطح قضاوت اخلاقي گروه هاي مختلف تفاوت ايجاد كند.