بررسي نقش سرمايه ي اجتماعي بر ميزان دانش آفريني در ميان كاركنان شركت مديريت توليد برق آذربايجان شرقي

Deliberating on the Role of Social Capital on the Knowledge Creation

در سال هاي اخير سازمان ها و شركت هاي مختلف، پيوستن به روند دانش را آغاز كرده اند.بنابراين، از سازمان ها انتظار مي‌رود كه با سرعت بيش تري در خلق دانش‌هاي نوين (دانش‌آفريني) تلاش كنند تا با دانش خود در رفع مشكلات و نيازهاي جامعه از هر حيث بيش از پيش مفيد واقع شوند. نوناكا و تاكوچي، مدل پويايي از دانش‌آفريني را مطرح كرده‌اند. براين اساس، دانش‌آفريني سازماني را با ابعاد جامعه‌پذيري، بيروني‌سازي، تركيب و دروني‌سازي مشخص كرده‌اند. «دانش‌آفريني» وابسته به علل و عوامل متفاوتي است؛ از آن جمله مي‌توان به مقوله ي سرمايه ي اجتماعي اشاره كرد. سرمايه ي اجتماعي در برگيرنده ي مشاركت اجتماعي است كه مي‌تواند بازتوليد فرايند دانش‌آفريني را تسريع بخشد. بدين علت كه در جامعه‌اي كه فاقد سرمايه ي اجتماعي كافي است ساير سرمايه‌ها تلف مي‌شوند. از اين رو، موضوع سرمايه ي اجتماعي به عنوان يك اصل محوري براي دستيابي به دانش‌آفريني، ضروري مي‌نمايد. اين تحقيق به روش پيمايشي و با استفاده از نمونه گيري طبقه اي تصادفي در ميان كليه ي كاركنان شركت مديريت توليد برق آذربايجان شرقي، با حجم نمونه 381 نفر انجام گرفته است.نتايج حاكي از آن است كه ميان سرمايه ي اجتماعي با دانش آفريني رابطه ي مثبت و معني داري وجود دارد. و متغيّر هاي مشاركت اجتماعي، اعتماد نهادي و اعتماد ميان شخصي توانسته اند در مجموع 36 درصد از واريانس دانش آفريني را تبيين كنند.

In recent years, various organizations and companies have begun joining to the process of knowledge. Therefore, the organizations are expected to more rapidly create new knowledge (Knowledge Creation) and try to solve the problems and needs of society with their knowledge in any respect and become much more useful. Takeuchi and Nonaka offered a dynamic model of Knowledge Creation. Accordingly, organizational knowledge creation has been determined with socialization, externalization, compositions and internalization dimensions. "Knowledge Creation" is dependent on various reasons and factors such as social capital. Social capital includes the social participation which can accelerate the reproduction process of knowledge creation, because this is a society that lacks sufficient social capital and other assets are being wasted. Therefore, the issue of social capital as a guiding principle for achieving knowledge creation seems necessary. This study is a cross sectional survey using a stratified random sampling method. Statistical population of study includes the all employees in Power Management in East Azerbaijan from whom we choose 381 as samples of study. Results of this study indicate that there is a positive and significant relationship between social capital and knowledge creation. Public participation, institutional trust and interpersonal trust variables have been able to explain 36% of variance in knowledge creation.