تعيين سطح مناسب پروتيين جيره ماهي دورگه ماش ماده و سفيد نر

Determination of appropriate dietry protein level of “Aspikutum”, a hybrid of Asp and Caspian Kutum

اين مطالعه براي بررسي اثرات سطوح مختلف پروتيين جيره بر شاخص هاي رشد و تركيبات بيوشيميايي لاشه ماهي دورگه ماش ماده (Aspius aspius ?)و سفيد نر (Rutilus frisii ?) طراحي شد. در اين آزمايش تاثير شش جيره حاوي سطوح مختلف پروتيين (28، 32، 36، 40، 44 و 48 درصد) و سطح انرژي يكسان به مدت 60 روز بر روي اين ماهي مورد بررسي قرار گرفت. در هر تكرار 14 ماهي جوان با ميانگين وزني 72 /0 ± 5/28 گرم در يك مخزن گرد بتوني با حجم آبگيري 400 ليتر ذخيره‌سازي شد. ماهيان سه بار در روز تا حد سيري غذادهي شدند. نتايج نشان داد پروتيين جيره به صورت معني‌داري بر كارايي غذا، نرخ رشد ويژه، كارايي پروتيين، افزايش وزن، وزن نهايي و فاكتور وضعيت تاثيرگذار است. با افزايش پروتيين جيره تا 36% اين شاخص ها به صورت معني داري افزايش يافت و پروتيين و خاكستر لاشه تحت تاثير پروتيين جيره قرار گرفتند. به طوري كه پروتيين لاشه با افزايش پروتيين جيره تا 36% افزايش و در تيمارهاي تغذيه شده با جيره حاوي 48% پروتيين به صورت معني داري كاهش يافت. نتايج حاصل از اين تحقيق اثبات كرد كه مناسب ترين پاسخ رشد و تركيبات لاشه در ماهي دورگه جوان ماش ماده و سفيد نر در تغذيه با جيره حاوي 36% پروتيين به دست مي‌آيد. بنابراين جيره حاوي اين مقدار پروتيين به عنوان يك جيره اقتصادي حاوي پروتيين كافي و مناسب براي رشد بهينه ماهي دورگه جوان ماش و سفيد توصيه مي‌شود.

This study was conducted to determine the effects of dietary protein levels on growth performance and body biochemical composition of “Aspikutum”, a hybrid between Asp (Aspius aspius ?) and Caspian Kutum (Rutilus frisii ?). Six iso-energetic diets containing six protein concentrations (28, 32, 36, 40, 44 and 48%) were tested with triplicate groups for 60 days. Fourteen fish with mean initial weight of 28.5 ± 0.72 g were stocked in each replicate using circular concrete tanks containing 400 liter of water. Fish were hand fed three times daily to apparent satiation. Results showed that the feed efficiency, specific growth rate, protein efficiency ratio, final weight, weight gain and condition factor were significantly affected by dietary protein. These parameters were increased with increasing dietary protein to 36% and decreased in more protein levels. Body protein and ash contents were significantly different among the treatments. Body protein content increased significantly with increasing dietary protein to 36% and then decreased in 48% protein level. The present study revealed that the best growth performance of Aspikutum juveniles was achieved at 36% dietary protein level. Hence, according to the results and the economic aspect, diet with 36% protein is recommended for rearing juvenile Aspikutum.