تأثير بازآموزي اِسنادي بر خوشبيني و بدبيني دانش‌آموزان دوره ابتدايي شهر اهواز

The Effects of Attribution Retraining on Optimism and Pessimism of Elementary School Students in Ahwaz, Iran

چكيده زمينه و هدف: امروزه خوش‌بينی به سبب تأثير بر بهداشت روانی و سلامت جسمانی از اهميت زيادی برخوردار است. يافتن روش‌های علمی و كاربردی برای افزايش خوش‌بينی و كم كردن بدبينی از اهميت زيادی برخوردار است. هدف از اين پژوهش بررسی تأثير بازآموزی اِسنادی بر خوش‌بينی و بدبينی دانش‌آموزان دوره ابتدايی شهر اهواز انجام شد. بازآموزی اِسنادی به عنوان متغير مستقل و خوش‌بينی و بدبينی به عنوان متغير وابسته بودند. روش بررسی: اين مطالعه آزمايشی بر روی 54 نفر از دانش‌آموزان كلاس ششم ابتدايی شهر اهواز انجام گرفت كه به روش نمونه‌گيری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و به دو گروه آزمايشی و گواه گمارده شدند. گروه آزمايشی در معرض بازآموزی اِسنادی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سبك‌های اِسنادی كودكان (CASQ) بود. از گروه‌های آزمايشی و گواه، پيش‌آزمون‌های سبك‌های اِسنادی گرفته شد، سپس به گروه آزمايشی بازآموزی اِسنادی آموزش داده شد، ولی به گروه گواه هيچ آموزشی ارايه نشد. پس از اتمام دوره آموزش از هر دو گروه آزمايشی و گواه پس‌آزمون خوش‌بينی و بدبينی گرفته شد. داده‌های جمع‌آوری شده با آزمون‌های آماری همبستگی پيرسون و تحليل كواريانس انجام شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه بازآموزی اِسنادی (به عنوان متغير مستقل)، تأثير بسزايی در متغيرهای وابسته داشته است. يعنی، باعث افزايش خوش‌بينی به گونه معنی‌داری(001/0 >p) و كاهش بدبينی به صورت معنی‌داری(001/0>p) شده است. نتيجه‌گيری: از طريق بازآموزی اسنادی، خوش‌بينی افزايش می‌يابد و بدبينی كاهش پيدا می‌كند كه می‌تواند منجر به پيشگيری از بعضی از بيماری‌ها مثل بيماری‌های افسردگی و پارانوئيا و بيماری‌های سايكوسوماتيك در افراد ‌شود. واژه‌های كليدی: بازآموزی اِسنادی، خوش‌بينی، بدبينی، سلامت روانی، دانش‌آموزان ابتدايی

Background & aim: Optimism, due to its impact on mental and physical health, is of utmost importance. Finding practical and scientific methods to increase optimism and alleviate pessimism are essential. The purpose of the present study was to identify the effect of attribution retraining on optimism, and pessimism of female six-grade elementary students in Ahwaz primary schools, Iran. The attribution retraining was considered as independent variable and optimism and pessimism were considered as dependent variables. Methods: In the present experimental study, 54 sixth-grade primary school students were randomly selected and then divided to two groups of experiment and control groups. The present study was a field experimental research, including pretest-posttest and control group. The research instrument was the Childrenʹs Attribution Styles Questionnaire (CASQ) and was presented by Seligman, translated by ShehniYailagh and Ramezani, and adapted to Iranian students’ Culture. . Before starting the retraining, two groups were tested in pre-tests of optimism, pessimism and then, the experiment group was taught attribution retraining, and the control group nothing. At the end of the training course, two groups were tested in post-tests of optimism and pessimism. Results: Results showed that attribution retraining (as independent variables), had a great effect on the dependent variables. The results showed that attribution retraining had increased the meaningful (p= 0/001) amount of optimism and it had decreased pessimism (p = 0/001) significantly. Conclusion: Attribution retraining with increased optimism and pessimism can prevent and reduce the mental and physical health.