قصه هاي قرآن از منظر شخصيت پردازي

داستان به عنوان یك شكل ادبی و هنری دارای شكل هندسی خاصی است كه آن را از دیگر اشكال ادبی مانند قصیده، خطبه، مقاله و... متمایز می­سازد. معمولأ یك داستان هنری از این عناصر تشكیل شده است: طرح و پی­رنگ، شخصیت وشخصیت­پردازی، كشمكش، گفتگو، صحنه و صحنه­پردازی (زمان و مكان)، زاویه ­دید و درون­مایه. از میان این عناصر دو عنصر شخصیت­پردازی و گفتگو، رابطه تنگاتنگی با یكدیگر دارند؛ بطوری­كه نخستین هدف از گفتگو معرفی شخصیت است و در واقع یك راه خوب برای نشان دادن اینكه شخصیت كیست، همین گفتگوست. از آنجا كه تحلیل همه­ی عناصر داستانی در داستان­های قرآن به مجال وسیعی نیاز دارد، در این پژوهش فقط به تحلیل و بررسی عنصر شخصیت­پردازی و رابطه­ی آن با عنصر گفتگو در داستان­های قرآن پرداخته شد و در نهایت این نتیجه حاصل شد كه در داستان­های قرآن عنصر شخصیت پردازی متنوع است و پردازش شخصیت­ها با پیام خاص داستان و سیاق سوره می­باشد و اینكه درشخصیت­پردازی داستان­های قرآنی عنصر گفتگو نقش اساسی دارد، بطوری كه مخاطب داستان­های قرآن از طریق گفتگوی طرفین به نوع شخصیت، عواطف، افكار و اعتقادات آن­ها پی می­برد.