امكان تحصيل معرفت اطلاقي و نفس‌الامري در حكمت متعاليه

The Possibility of Acquiring Absolute Thing-in-Itself Knowledge in Transcendental Wisdom

چكيده ملاصدرا در قبال مسيله امكان تحصيل معرفت اطلاقي و نفس‌الامري براي نفس، دو رويكرد كاملاً متفاوت دارد. وي در نگرش عام، بنابر مشرب قوم، توانايي نفس انسان در شناخت حقايق اشيا را مورد ترديد قرار مي‌‌دهد. صدرالمتالهين در نگرش خاص به جهت تاكيد بر ماهيت وجودي و كمالي ادراكات نفس و وحدت آنها با نفس در حين ادراك، به ارايه تبيين در‌اين خصوص مي‌‌پردازد. از ديدگاه صدرا توقف نفس در ادراك ظواهر و اعراض اشيا ناشي از حدوث جسماني و خساست وجودي آن است. وي تعالي و اشتداد نفس را مرهون فرايند وحدت آن با ادراكات وجودي‌اش مي‌‌داند. ملاصدرا معتقد است به هر ميزان كه نفس در فرايند وحدت با ادراكاتش گسترش بيشتري يابد؛ به همان ميزان از شواغل و حجاب‌هاي معرفتي تعالي يافته و در نتيجه خواهد توانست از ظواهر اشيا عبور كرده ادراكاتي ماخوذ از كنه و ملكوت اشيا را تحصيل نمايد.

Abstract Mulla Sadra assumes two approaches toward the issue of the soul’s acquisition of absolute, thing-in-itself knowledge. In his general approach based on common sense, he sheds doubt on the ability of the soul in gaining knowledge of the true nature of things. In his special approach, Sadrolmoteʹallehin reiterates the existence and perfection of soul perceptions and the unity of these perceptions and soul in the perception proces to clarify this issue. From Sadra’s perspective, the physical occurrence and existential Niggardliness of soul is the reason why it does not move beyond the ?? ?? perception of appearances and accidentals. He attributes the soul’s intensification to the unity of soul and its existential perception process. Mullasadra believes that the more the soul expands in its unity with perception, the more it acquires the capacity to pass through the appearances of objects to obtain perceptions derived from the true nature of objects.