اثربخشي آموزش تكنيك هاي شناختي ـ رفتاري بر استرس، اضطراب، افسردگي و تعلل دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان بهمئي

The Effectiveness of Cognitive- behavioral Techniques Training on Procrastination, Stress, Anxiety and Depression of High School Female Students

چكيده زمينه و هدف: درمان شناختی رفتاری، نوعی روان‌درمانی است كه به بيماران كمك می‌كند تا به درك افكار و احساساتی كه بر روی رفتارشان تأثير می‌گذارد، نايل گردند. هدف از انجام اين پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تكنيك‌های شناختی ـ رفتاری بر تعلل، استرس، اضطراب و افسردگی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان بهمئی می‌باشد. روش بررسی: روش تحقيق حاضر از نوع آزمايشی با طرح پيش آزمون ـ پس آزمون با دو گروه می‌باشد. جامعه آماری شامل كليه دانش‌آموزان دختر رشته تجربی شهرستان بهمئی در سال تحصيلی 92ـ1391 می‌باشند كه با استفاده از روش نمونه‌گيری خوشه ای تصادفی تعداد60 نفر از آنها به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شده و به طور كاملاً تصادفی در دو گروه 30 نفری (يك گروه آزمايش و يك گروه كنترل) قرار جايگزين شده‌اند. برای اندازه‌گيری متغيرها از پرسشنامه تعلل و پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس (DAS-21) استفاده گرديد. تحليل نتايج با استفاده از روش تحليل مانكوا انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد نمرات پس آزمون تعلل، اضطراب و استرس در دو گروه تفاوت معنادار داشته، اما تفاوت نمرات پس آزمون دو گروه در افسردگی معنی‌دار نبوده است. نتايج در سطح (001/0>p) معنی‌دار بوده است. نتيجه‌گيری: آموزش تكنيك‌های شناختی ـ رفتاری می‌تواند باعث كاهش تعلل، اضطراب و استرس شود و روش مفيدی برای كاهش اختلالات رفتاری است.

Background & aim: The purpose of this study is investigating of the effectiveness of cognitive- behavioral techniques training on procrastination, stress, anxiety and depression of high school girls students. Methods: a quasi experimental pretest-posttest plan with 2 groups was selected to run this study and Procrastination, depression, anxiety and stress questionnaires were used to collect data. Population of this study was all Bahmeie high school girls students of natural science in 1391-92 academic years, 60 of them selected through random cluster sampling techniques as the sample of research. They were placed in 2 groups of 30 subjects (1 control group and 1 experimental group). After the pretest, the participants in experimental group were given cognitive- behavioral techniques training for one hours in 8 sessions. The control group did not receive any traning in all these session. After the sessions, these groups were evaluated once again. Results: analysis of mancova showed that post test procrastination, anxiety and stress of 2 groups had meaningful difference but difference between post test of 2 groups in depression hadnʹt been meaningful. Conclusions: training of cognitive-behavioral techniques reduced procrastination, anxiety and stress in experimental group in comparison with control group but it did not have meaningful effect on control group depression