مقايسه اثريك جلسه فعاليت شنا كردن ودويدن وامانده سازبراشتها وكالري دريافتي در دختران سالم

Comparison of the Effect of One Session of Exhaustive Swimming and Running Exercise on Appetite and Calorie Intake in Healthy Girls

هدف تحقيق حاضر، بررسي اثر يك جلسه فعاليت شنا و دويدن بر ميزان اشتها و كالري دريافتي دختران سالم بود. طرح تحقيق متقاطع بود و 12 داوطلب دختر (ميانگين سني 3/1 ± 5/22 سال، وزن 46/5 ± 07/56 كيلوگرم، درصد چربي بدن 316/8 ± 125/27 درصد و شاخص توده بدن 68/2 ± 175/21 كيلوگرم بر متر مربع) از دانشجويان دانشگاه در 3 حالت كنترل، فعاليت شنا و دويدن با شدت 80 تا 85 درصد ضربان قلب بيشينه تا حد واماندگي قرار گرفتند. ميزان اشتهاي افراد در چهار نوبت شامل دو ساعت قبل از فعاليت (در حالت ناشتا)، بلافاصله بعد از فعاليت، دو و هشت ساعت بعد از فعاليت به وسيله پرسشنامه اشتها اندازه گيري شد. همچنين كالري دريافتي در روزهاي اجراي پروتكل پژوهشي و قبل و بعد از اجراي پروتكل توسط خود‌ آزمودني ها ثبت شد. براي تحليل داده ها از روش آماري ANOVA با اندازه گيري مكرر و آنواي يكطرفه استفاده شد. سطح معناداري آزمون ها 05/0 P? در نظر گرفته شد. در پايان تغيير معناداري در اشتها و كالري دريافتي در اثر يك جلسه فعاليت شنا و دويدن مشاهده نشد (005/0 = P). نتايج نشان داد يك جلسه فعاليت شنا و دويدن تاثيري بر ميزان اشتها و كالري دريافتي نداشت. بنابراين يك جلسه فعاليت تا هشت ساعت بعد از آن برخلاف تصور برخي افراد اشتها را افزايش نمي-دهد و مي تواند در كنترل وزن و كاهش آن استفاده شود. به عبارت ديگر، ورزش موجب تعادل معني كالري مي شود كه احتمالاً در كوتاه مدت اين تعادل منفي جبران نمي شود و بين شنا و دويدن از اين حيث تفاوتي وجود ندارد.

The aim of the present study was to examine the effect of one session of swimming and running exercise on the appetite and calorie intake in healthy girls. The research design was a cross – sectional one and 12 female university students (mean age 22.5±1.3 yr, weight 56.07±5.46 kg, body fat percent 27.125±8.316, BMI 21.175±2.68 kg/m2) voluntarily participated in three modes of control, swimming and running exercise with 80-85% maximum heart rate up to the exhaustion level. The appetite rate of the subjects was measured through the appetite questionnaire two hours before the exercise (in fasting mode), immediately after the exercise, two and eight hours after the exercise. Also, the calorie intake was recorded by the subjects themselves before, during and after the protocol. Data were analyzed using analysis of variance with repeated measures and one–way ANOVA. The test significance level was P?0.05. No significant change was observed in the appetite and calorie intake in one session of swimming and running exercise (P=0.05). One session of swimming and running exercise had no effect on the appetite and calorie intake. In conclusion, in contrast to what some believe, one session of exercise until eight hours after that did not increase appetite and can be used to control and reduce weight. Therefore, exercise can balance the calorie intake negatively. This negative balance will not recover shortly and there is no difference between swimming and running in this regard.