تاثير سه روش همزمان سازي فحلي اوسينك، كوسينك و پروستاگلاندين بر ميزان باروري گاوهاي شيري مبتلا به كاهش باروري

Effect of three methods of estrus synchronization: Osynch, Co-Synch and Prostaglandin on the fertility of subfertile dairy cows

هدف از مطالعه حاضر مقايسه برنامه‌هاي همزمان سازي فحلي اوسينك، كوسينك و پروستاگلاندين بر نرخ باروري گاوهاي شيري داراي مشكل آبستني بود. بدين منظور از 51 راس نژاد گاو شيري هلشتاين با متوسط تعداد زايش 7-1 استفاده گرديد. گاوهاي موجود در گروه اوسينك (10=n) در روز صفر، 7 و 9 دوره آزمايشي به ترتيب 15 ميكرو گرم آلارين استات، يك دوز پروستاگلاندين F2a به ميزان 500 ميكروگرم كلوپروستنول به طريق عضلاني دريافت كرده و 16 ساعت پس از آخرين تزريق، با استفاده از اسپرم منجمد تلقيح مصنوعي شدند. براي گاوهاي موجود در گروه آزمايشي كوسينك (27=n) همان رويه انجام شد، با اين تفاوت كه تلقيح مصنوعي بلافاصله پس از آخرين تزريق انجام گرديد. دام‌هاي مربوط به گروه پروستاگلاندين (14=n) در روز صفر و 12 دوره آزمايشي، هر بار 500 ميكروگرم كلوپروستنول به طريق عضلاني دريافت كرده و 72 ساعت پس از آخرين تزريق، تلقيح مصنوعي شدند. تشخيص آبستني دام‌هاي تلقيح شده 60 روز بعد از تلقيح بر اساس ملامسه از راه توشه ركتال صورت پذيرفت. براي ارزيابي معني‌دار بودن تيمارهاي آزمايشي بر ميزان آبستني، با استفاده از رويه لجستيك نرم‌افزار SAS 9.1 اثر تيمار، فصل، شكم زايش، حيوان، سن و روزهاي باز مورد ارزيابي قرار گرفت. آناليز متغيرهاي مربوط به حيوان و اثرات اندازه‌گيري شده بر آبستني نشان داد كه اثر هيچ يك از عوامل مورد بررسي معني‌دار نبودند. از اين رو نمي‌توان بيان كرد كدام يك از روش‌هاي همزمان سازي فحلي جهت افزايش نرخ باروري مناسب‌ مي‌باشد. دست يابي به مناسب ترين روش از بين برنامه‌هاي اوسينك، كوسينك و پروستاگلاندين، انجام مطالعات بيشتر و به كارگيري تعداد تكرار زياد را طلب مي كند.