رابطه دينداري با رضايت از زندگي و شادكامي دختران دانش آموز

Relationship between Religiosity and Life Satisfaction and Happiness among Girl Students

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه دينداري با رضايت از زندگي و شادكامي در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مي باشد. روش پژوهش از نوع همبستگي است . بدين منظور 200 دانش آموز از مقطع متوسطه در پايه هاي دوم، سوم و پيش دانشگاهي شهر سجاسرود استان زنجان به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي تك مرحله اي انتخاب شدند و با پرسشنامه هاي دينداري، رضايت از زندگي و شادكامي مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج آزمون هاي آماري نشان داد كه بين دينداري و رضايت از زندگي، همچنين دينداري و شادكامي در سطح 05/0P < رابطه مثبت و معنادار حاكم است. به بيان ديگر هر اندازه نمره دينداري افراد بالاتر باشد، به همان اندازه از رضايتمندي از زندگي و شادكامي بيشتري بهره مندند. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه دينداري پيش بيني كننده معناداري براي رضايت از زندگي و شادكامي مي باشد. در مجموع مي توان نتيجه گيري كرد كه دينداري كاركرد مثبتي در مسايل روان شناختي دانش آموزان دارد.

The present study examined the relationship between religiosity and life satisfaction and happiness among the female secondary school students. For this purpose, 200 students of the second and third grades of high school as well as the college students of Sojasrud in Zanjan Province were selected by random single-stage cluster sampling method and evaluated by the religion, life satisfaction and happiness questionnaire. The test results showed that between religiosity and life satisfaction, and between religiosity and happiness, there is a significant positive correlation at the confidence leved of p > 0.05. In other words, the higher the score of people’s religiosity, the greater their life satisfaction and happiness. The results of regression analysis indicated that the components of religious belief and religious emotions were significant predictors of life satisfaction and happiness. Also, the results showed that the component of religious commitment has no significant relationship with life satisfaction.